Suma logiczna, 978-83-01-22952-8 (Wydawnictwo Naukowe PWN)

Tekst książki pochodzi z wydania pierwszego, które ukazało się w 1971 r. Nakładem PWN, zostało dodrukowane w 2010 r. W 2023 r. Wykonaliśmy kolejny dodruk w oprawie kolekcji Biblioteka Klasyków Filozofii. Logika jest bowiem najmocniej produktywnym narzędziem spomiędzy wszelkich sztuk i bez niej nie można w sposób świetny zapoznać się z żadną nauką; przy czym odmiennie od narzędzi materialnych, nie zużywa się ona przez częste używanie, lecz przeciwnie, rozwija się przez ciągłe i pilne uprawianie dowolnej innej nauki.

(ze Wstępu) Ockham [ọkǝm] WILHELM, William of Ockham, ur. Ok. 1300, zm. Ok. 1350, średniowieczny filozof i teolog, franciszkanin. Jako jeden z głównych inicjatorów nowego prądu via moderna w scholastyce został nazwany venerabilis inceptor [‘czcigodny początkodawca’]; 1312–18 studiował w Oksfordzie, od 1318 wykładał tamże; 1324 posądzony o herezję został wezwany do kurii w Awinionie; 1328 uciekł z Awinionu i oddał się pod opiekę cesarzowi Ludwikowi IV Bawarskiemu; od 1330 przebywał wraz z cesarzem w Monachium, gdzie powstała większość jego dzieł; przed śmiercią pojednał się z Kościołem.

Głosił konsekwentny nominalizm, według którego pojęcia ogólne, będące skutkiem abstrakcji, nie mają odpowiedników w rzeczywistości; w teorii poznania głosił, że jedynie intuicja (jako bezpośrednia i doświadczalna percepcja istniejącej rzeczy) jest podstawą poznania naukowego; poznanie ludzkie ograniczał do stwierdzenia istnienia doznawanych rzeczy i do posługiwania się znakami pojęciowymi; negował możliwość racjonalnego poznania Boga, twierdząc, że jego istnienie i przysługujące mu atrybuty poznać możemy tylko w oparciu o wiarę; głosząc nieograniczoną wszechmoc Boga, negował istotową zależność skutków od przyczyn; ona jest też tylko jedyną racją dobra moralnego, gdyż żadne obiektywne prawa nie mogą ograniczać woli Boga; sformułował postulat, iż „bytów nie należy mnożyć bez konieczności".

Ockham jest też znany jako autor traktatów politycznych na temat stosunków Kościoła i państwa, w których sprzeciwiał się świeckiej władzy papieża i występował jako rzecznik praw cesarskich. (biogram na podstawie obszernej encyklopedii PWN, 2003)