Współpraca instytucji pracujących na rzecz dziecka i rodziny. Tom 2: Praca z rodziną wieloproblemową. (E-book), 978-83-67580-24-3 (Uniwersytet Jana Kochanowskiego)

Prymat rodziny biologicznej powszechnie uznawanej za podstawowe środowisko wychowawcze wpływa na całokształt działań pomocowych kierowanych przez państwo do tej właśnie instytucji a zorientowanych zwykle na usługi środowiskowe i domowe. Produktywność tych działań w szerokiej mierze zależy od diagnozy problemów jakie występują w rodzinie i umiejętności określenia tych zmiennych środowiska rodzinnego, które złagodzą skutki kryzysu, bądź go wyeliminują. Zainteresowanie państwa, a także lokalnych samorządów pracą na rzecz dziecka i rodziny owocuje szeregiem działań instytucjonalnych. Ich podejmowanie powinno prowadzić do zastosowania całego „wachlarza" składników pomocowych począwszy od opieki medycznej, przez wsparcie finansowe, aż do wykorzystania ściśle wyspecjalizowanych narzędzi w ramach szeroko rozumianej polityki społecznej. Widocznymi aspektami sieci wsparcia jest jej wymiar, przystępność i skuteczność w udzielaniu niezbędnej pomocy. Współdziałanie służb pomocowych pozwala spojrzeć na kondycję rodzin wieloproblemowych z różnych perspektyw, co ma pokaźne znaczenie dla przyjęcia najlepszej strategii innowacyjnania umożliwiającej przezwyciężanie skomplikowanych sytuacji życiowych, a także daje możliwość prowadzenia równoczesnych oddziaływań interwencyjnych i pomocowych. Szanse rozwiązań problemów osób potrzebujących pomocy tkwią w mobilizacji sił środowiska lokalnego i w pobudzaniu inicjatywy społecznej. Niniejsza publikacja jest kontynuacją pierwszego tomu wprowadzającego w zagadnienie lokalnego systemu pomocy rodzinie. W tomie drugim, poświęconym funkcjonalnym rozwiązaniom w pracy z rodziną wieloproblemową, przybliżono kwestie diagnozy sytuacji rodziny i jej potrzeb w oparciu o zasoby tkwiące w danym środowisku. W tym aspekcie poruszono sprawę oceny kompetencji wychowawczych rodziców i opiekunów oraz określania ich zadań i powinności. Dalej opisano współpracę interdyscyplinarną asystenta rodziny z samymi rodzinami i służbami wspierającymi rodzinę, w tym z koordynatorem rodziny. Osobne miejsce zajmują zagadnienia związane z ogólnoeuropejskimi wytycznymi dotyczącymi przejścia od opieki instytucjonalnej do opieki świadczonej na poziomie lokalnych społeczności.