Dawid kontra goliat. niemieckie specjalne środki bojowe w powstaniu warszawskim (Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego)

Latem 1944 roku w Warszawie powstańcy zmierzyli się z bezwzględnym przeciwnikiem. Niemcy nie tylko nie przestrzegali jakichkolwiek zasad prowadzenia konfliktów zbrojnych, masowo mordując jeńców i ludność cywilną.

Mieli także absolutną przewagę w uzbrojeniu, która nie sprowadzała się jedynie do dysponowania samolotami i czołgami. Powstanie Warszawskie stało się dla Niemców także okazją do wykorzystania specjalnych środków bojowych, dodatkowo takich o wcześniej nieznanym, eksperymentalnym charakterze.

Wojska pacyfikacyjne uzbrojono w miny samobieżne, a także pojazdy kierowane radiem, materiał gazowy do niszczenia pomieszczeń, najcięższe pociski rakietowe nowych typów, a nawet specjalnie sprowadzone maszyny wiertnicze.

Na podstawie bogatej kwerendy archiwalnej autorzy poszerzają naszą wiedzę o narzędziach, przy pomocy których realizowano rozkaz Hitlera o zdławieniu powstania i zniszczeniu miasta. Jak ukazują, ogrom zniszczeń i ofiar spowodowanych poprzez Niemców w Warszawie wynikał nie tylko z ich okrucieństwa i determinacji, aby złamać opór Polaków mimo zbliżającej się wojennej klęski.

Był także konsekwencją użycia innowacyjnych środków technologicznych, których syntetyczny i prekursorski opis ukazuje ta monografia. Książka stanowi pierwsze naukowe i pełne opracowanie wykorzystania poprzez Niemców specjalnych środków bojowych podczas Powstania Warszawskiego.

Tym samym autorzy wypełnili lukę w historiografii i przygotowali pracę, którą należy uznać za pionierską w polskim piśmiennictwie wojskowo-historycznym. Prof. Dr hab. Tadeusz Panecki