Gramsci, czyli samobójstwo rewolucji (Instytut Solidarności i Męstwa im. Witolda Pileckiego)

Augusto Del Noce starał się w swoich tekstach pokazać, jak doniosłe były skutki intelektualnych sporów toczonych na Półwyspie Apenińskim nie tylko dla Włoch, ale całej zachodniej Europy. Doświadczywszy wstrząsów 1968 roku Del Noce skonfrontował się z myślą Antonio Gramsciego – niegdysiejszego intelektualnego lidera włoskiego komunizmu.

Zmarły w 1937 roku w następstwie faszystowskich represji Gramsci należy współcześnie do na ogół przywoływanych marksistów, zarówno przez apologetów, jak i krytyków. Odwołaniom towarzyszy jednak w głównej mierze tylko pobieżna lektura jego dzieł.

W skategoryzowanych w niniejszej książce tekstach Del Noce przeprowadza wnikliwą analizę pism Gramsciego, formułując czasem radykalne,za każdym razem korzystnie udokumentowane tezy. Wskazuje na powinowactwo jego myśli z teoriami popierającego faszyzm Giovanniego Gentilego i dalekosiężny wpływ Sardyńczyka na kształt ruchu komunistycznego, a także szeroko rozumianej zachodniej lewicy.

przedstawia, jak głębokie piętno gramsciańskie rozumienie rewolucji odcisnęło nie tylko na czysto politycznych sporach, lecz także na prądach do dziś obecnych w życiu społecznym Zachodu. Nadawanie pozytywnego znaczenia terminowi „totalitaryzm" to cecha łącząca Gramsciego z faszyzmem.

Nie będzie paradoksem, jeśli powiem, iż zarzuca on faszyzmowi przywłaszczenie sobie owego terminu poprzez zafałszowanie jego znaczenia. Fragment książki Augusto Del Noce (1910-1989) – jeden z najważniejszych włoskich filozofów XX wieku, wieloletni wykładowca uniwersytetu La Sapienza w Rzymie.

poprzez lata niemal nieznany poza Włochami, współcześnie coraz częściej przywoływany dzięki sukcesywnemu przekładaniu jego kluczowych prac, takich jak The Age of Secularization (2017), na język angielski.