Autyzm jako zaburzenie mechanizmu interakcji społecznej od filogenezy do ontogenezy języka (Uniwersytet Jana Kochanowskiego)

Niniejsza praca ma konwencjonalny układ treści, składa się z dziewięciu rozdziałów. W rozdziale pierwszym zaprezentowano antropolingwistyczną płaszczyznę wyłonienia się u ludzi języka. W rozdziale drugim opisano przyjęte rozstrzygnięcia terminologiczne dotyczące kompetencji językowej i komunikacyjnej.

W kolejnym rozdziale skupiono się na rozwoju języka dziecka w ontogenezie, a typowo na etapach rozwoju intencji komunikacyjnej, przywołując teorię Hallidaya (1970) i Brunera (1977). Dalsza część pracy posiada charakterystykę języka i komunikacji osób ze spektrum autyzmu (autyzm wczesnodziecięcy, a także zespół Aspergera).

Następnie przedstawiono autorskie założenia koncepcji reorientacji intencji komunikacyjnej, a także kształt programu związanego z rozwijaniem kompetencji komunikacyjnej osób ze spektrum autyzmu. W przedostatnim rozdziale o charakterze metodologicznym przedstawiono własne badania nad interakcją językową dzieci ze spektrum autyzmu, skupiając się typowo na funkcji fatycznej, wyłaniającej się w sytuacjach komunikacyjnych.

W świetle powyższych zagadnień podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jakie czynniki mechanizmu interakcji stanowią bazę do rozwoju komunikacji, zanim rozwinie się mowa werbalna, i jak prezentuje się ich rozkład w wybranych zaburzeniach ze spektrum autyzmu, takich jak autyzm wczesnodziecięcy oraz zespół Aspergera.

W tej części pracy zaprezentowano jeszcze wnioski, które wyłoniły się z owych badań, oraz dokonano ich omówienia. Publikacja adresowana jest do językoznawców, logopedów, terapeutów, osób które zawodowo zgłębiają tajemnice języka i komunikacji, jak dodatkowo studentów planujących pomagać dzieciom dotkniętym zaburzeniami autystycznymi i ich rodziców i opiekunów.