Hans jonas o etycznej odpowiedzialności nauki i techniki, A5D1F6DCEB (Universitas)

Celem autora jest – jak sam to ujmuje – po pierwsze, umieszczenie Jonasa w ramach szeroko dyskutowanej problematyki krytyki postępu technicznego, a po drugie – zaprezentowanie zasady odpowiedzialności jako idei związanej z całą twórczością Jonasa (a nie tylko z tomem zatytułowanym Zasada odpowiedzialności).

(...) Książka w sposób udany opisuje – postępując w ślad za zróżnicowanymi pismami Jonasa – jak rozumie on „cykl pozbawiania świata jego wymiaru etycznego", a następnie jaka jest jego reakcja. Mianowicie twierdzi, że powstrzymanie narastającego zagrożenia dla środowiska i istnienia ludzkości, wywołanego przez nieokiełznany rozwój nauki i techniki, wymaga przywrócenia owego wymiaru etycznego.

Utworzenie nowożytnej nauki jest wedle Jonasa centralnym momentem w procesie neutralizacji bytu, najpierw przyrody, a potem w pewnym stopniu człowieka. Z recenzji profesora Stanisława Krajewskiego Autor umiejętnie wydobywa walory przedstawianych koncepcji i propozycji, lecz także odsłania ich słabsze strony.

Na szczególnie aprobatywną uwagę zasługują te analizy, w których prezentuje on sposób pojmowania przez Jonasa odpowiedzialności, gdy pokazuje atrybuty ludzkich powinności i zobowiązań związanych z odpowiedzialnością, gdy zastanawia się nad totalnym i czasowym rozmiarem odpowiedzialności.

Z uznaniem też należy odnotować analizy porównawcze, to jak autor zestawia zasadę odpowiedzialności z innymi koncepcjami etycznymi, m.in. Z kategorycznym imperatywem Kanta. Z recenzji profesora Włodzimierza Tyburskiego Piotr Rosół – etyk, filozof społeczny, nauczyciel akademicki, pracownik Akademii Pedagogiki Specjalnej.