Niska samoocena u dzieci. praktyczny poradnik (GWP)

Ludzie, którzy potrzebują najwięcej akceptacji, dostają jej najmniej, a ludzie, którzy potrzebują najmniej akceptacji, dostają jej najwięcej. Wayne W. Dyer Dzieci powinny wzrastać w miłości, w poczuciu, że są akceptowane i szanowane, iż są unikatowe takie, jakie są.

Zapewnienie przez rodziców adekwatnych wzorców zachowań i wsparcia, potrzebne jest do utrwalenia pozytywnych postaw. To daje im siłę, umiejętność radzenia sobie z trudnościami, zrównoważone poczucie własnej wartości.

Dzieci z niską samooceną, czują się nieważne, nie lubią siebie, wciąż mają poczucie, iż nie są,,wystarczająco korzystne", są samokrytyczne, nieustannie spodziewają się kolejnych porażek lub rozczarowań.

Dzieci, które są odpychane, zawstydzane, krytykowane, którym daje się doświadczyć, że są niechciane lub niepotrzebne - rozwijają w sobie szereg toksycznych, zgubnych zachowań. Pozwalają się źle traktować, uważając, że nie zasługują na nic lepszego albo gnębią innych, ponieważ czują się bezwartościowe.

Unikają konfrontacji, zaniżają znaczenie własnych osiągnięć, wycofują się z zamierzonych działań. Mogą być także bardziej podatne na zaburzenia psychiczne, w tym depresję.