Japoński teatr nowoczesny. od kabuki do shinpa, czyli kłopoty z realizmem

Japoński teatr progresywny. Od kabuki do shinpa, czyli kłopoty z realizmem jest kontynuacją trzech wcześniejszych książek (Maska na japońskiej scenie. Od pradziejów do powstania teatru nō. Historia japońskiej maski i związanej z nią tradycji widowiskowej; Japoński teatr konwencjonalny.

Korzenie i metamorfozy. T. 1: Nō, kyōgen. T. 2: Kabuki, bunraku), a zarazem rozbudowanym wprowadzeniem do kolejnego tomu pt. Japoński teatr nowoczesny. Shinpa, shingeki. Autorka demonstruje szereg skonfrontowanych z rozumowaniem zachodnim, rozproszonych dotychczas w wypowiedziach myślicieli, twórców i badaczy rozmaitych epok, refleksji o wybranych aspektach i przejawach realizmu w japońskim teatrze, przede wszystkim konwencjonalnym (ze szczególnym uwzględnieniem nō i kabuki) oraz w integralnie powiązanych z nim literaturze i sztuce.

Koncentruje się na odmienności wybranych japońskich i zachodnich koncepcji realizmu i wynikających z nich sposobów wyrażania prawdy o świecie. Zwraca zarazem uwagę na wspólnotę uczuć i myśli odległych kulturowo twórców dzieł sztuki, literatury, teatru oraz uświadamia charakter i rozmiar problemów pojawiających się w zapoczątkowanym w drugiej połowie XIX wieku procesie adaptacji zachodniej tradycji teatralnej w Japonii, z którymi borykali się twórcy teatru innowacyjnego shinpa i shingeki.

przepięknym dopełnieniem zaprezentowanych idei są drzeworyty (ukiyo-e) skomentowane poprzez Beatę Romanowicz. Książka może zainteresować znawców kultury japońskiej, teatrologów, literaturoznawców, artystów teatralnych i sztuk plastycznych i inne osoby o szerokich zamiłowaniach humanistycznych.