Lisowczycy. powieść historyczna

Lisowczycy, lisowczyki (początkowa nazwa straceńcy, w dodatku chorągiew elearska) – najemna ochotnicza formacja lekkiej jazdy polskiej wyprodukowana w 1607 roku przez Aleksandra Lisowskiego. Jej zawiązki powstały w czasie służby Lisowskiego u Dymitra II Samozwańca w latach 1607–1611. Wskutek dokonywania gwałtów i rabunków lisowczyków z reguły nie brano do niewoli, ale tracono na miejscu. Dwutysięczny oddział lisowczyków brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1609–1618. Od śmierci Lisowskiego w 1616 r. Dowodzeni byli przez pułkownika Stanisława Czaplińskiego. Od 1619 r. Ich dowódcą był Walenty Rogowski. W czasie wypraw moskiewskich przeprowadzili szereg operacji zaczepnych na terytorium Carstwa Rosyjskiego, rozbijając w grudniu 1617 r. Pod Kaługą wojska rosyjskie kniazia Dymitra Pożarskiego. Ich łupiestwo spowodowało m.in. Obłożenie tej formacji klątwą, która jednak po pewnym czasie została zdjęta. (za Wikipedią)