Ego praedicator. zarys biografii jana falkenberga op

Jan Falkenberg OP (ur. Ok. 1364 r., zm. Ok. 1435) to przeciętniewieczny „człowiek orkiestraˮ: regens zakonnego studium generalnego w Krakowie, wykładowca i kaznodzieja na uniwersytecie praskim, uczestnik soborów w Pizie, Konstancji i Bazylei, inkwizytor papieski i przeor. W dodatku, przeciwnik i krytyk polskiego króla Władysława Jagiełły i Polaków.

W polskiej, lecz i dominikańskiej historiografii, Falkenberg zapisał się ewidentnie negatywnie. Jego słynna Satyra wymierzona we Władysława Jagiełłę, Witolda i ich poddanych położyła się cieniem na całej jego biografii. Jan Długosz opisał go jako kłótnika, paszkwilanta i oszczercę. Kolejne pokolenia badaczy starają się zrozumieć dokładniej kim był Jan Falkenberg także jako zakonnik i intelektualista. Prezentowana książka młodego dominikańskiego historyka i sekretarza Dominikańskiego Instytutu Historycznego – Tomasza Kalisza OP jest odważnym i nowatorskim głosem w długiej i burzliwej dyskusji nad jedną z najistotniej kontrowersyjnych postaci w 800-letniej historii polskich dominikanów. Autor przedstawia brata Jana nie tylko jako polemistę i polityka,na ogół jako dominikańskiego zakonnika, określającego samego siebie jako głosiciela, kaznodzieję – skąd tytułowe ego praedicator.

Książka składa się z dwóch części. Taki podział wynika z bardzo standardowych i całkowicie odrębnych etapów życia Jana Falkenberga. Dominikanin był bowiem w sporach o wzajemne relacje papieża i soboru powszechnego przez ponad połowę swego życia zwolennikiem wyższości tego pierwszego, a następnie diametralnie zmienił zdanie i z zawziętego papalisty stał się tak samo zagorzałym koncyliarystą. Nie ulega wątpliwości, o czym przekona się każdy czytelnik, iż Jan Falkenberg był zakonnikiem o wyjątkowo złożonej i zagadkowej osobowości.