Jutro, jutro i znów jutro

Kiedy Sam i Sadie, dwoje zauroczonych sobą przyjaciół, staje się partnerami w świecie projektowania gier video, niespodziewany sukces przynosi im nie tylko sławę i radość, ale też stawia przed nimi najtrudniejszą życiową układankę, w której trzeba pogodzić pracę, przyjaźń, rodzinę i miłość…

W mroźny grudniowy dzień na pierwszym roku studiów na Harvardzie Sam Masur wysiada z wagonu metra i w tłumie czekających na peronie ludzi widzi Sadie Green. Wykrzykuje jej imię. Dziewczyna poprzez chwilę udaje, iż nie słyszała wołania, lecz potem się odwraca i gra się rozpoczyna: legendarna współpraca, która przyniesie im sławę. Przyjaciele, będący od dzieciństwa w zażyłej relacji, pożyczają pieniądze na wspólny projekt, dostają wsparcie od znajomych i jeszcze przed ukończeniem college’u tworzą swój pierwszy superprzebój – grę Ichigo. Z dnia na dzień świat leży u ich stóp. Sam i Sadie są młodzi, genialni, bogaci i słynni. To jednak nie ochroni ich przed przerostem twórczych ambicji i uczuciowymi zawodami …

zachwycająca, misternie skonstruowana powieść przedstawia istotę dojrzewania i emocjonalnej tożsamości,z reguły wyróżnia nasze zapotrzebowania więzi – bycia kochanym i kochania. Tak, to jest historia miłosna, ale zupełnie nie taka, jakie dotąd czytaliście…

najkorzystniejszA POWIEŚĆ 2022 ROKU WG GOODREADS, AMAZON, „TIME" I APPLE

„Książka, którą powinien przeczytać każdy".

Pandora Sykes, publicystka „The Sunday Times", „The Guardian", „ELLE", „Vogue", „GQ" i „Grazia"

„Absolutnie wspaniała książka. Gabrielle Zevin w obszernej, idealnie napisanej powieści obrazuje piękno, wytrwałość, kruchość miłości i kreatywności. Jutro, jutro i znów jutro to jedna z najkorzystniejszych książek, jakie przeczytałem".

John Green, autor Gwiazd naszych wina „Jutro, jutro i znów jutro to atrakcyjnie opowiedziana historia o więziach międzyludzkich i procesie twórczym, o miłości i jej złożonych poziomach. Perełka wśród powieści. Intymna, choć spora, współczesna, choć nieprzemijalna. Fragmenty książki pozostały trwale w mojej głowie niczym duchy składników z Tetris, które po skończonej grze, nadal spadają w twych myślach".

Erin Morgenstern, autorka powieści Bezgwiezdne morze