Interferometria laserowa z automatyczną analizą obrazu

Praca dotyczy najważniejszych obszarów interferometrii, w których informacja o badanym zjawisku albo obiekcie przestrzennym jest zakodowana w postaci dwuwymiarowego obrazu prążkowego (interferogramu). Omówiono w niej podstawy interferometrii laserowej.

Dokonano klasyfikacji układów interferencji dwuwiązkowej, sposobów kodowania danych fazowej w sytuacji obiektów nierozpraszających i rozpraszających światło oraz zwrócono uwagę na sporo aspektów ergonomicznych, w tym związanych ze stopniem koherencji czasowej promieniowania — jednocześnie laserów gazowych niedużej mocy, jak i laserów półprzewodnikowych (rozdz.

1). Opisano metody komputerowego przetwarzania obrazów prążkowych, umożliwiające ilościową analizę interferogramu badanego obiektu (rozdz. 2). Przedstawiono „klasyczne" układy interferometrów Michelsona, Twymana-Greena, Fizeau, Sagnaca, Burcha, Talbota itd., w których wykorzystuje się promieniowanie laserów.

Interferometry te znajdują główne wykorzystanie w technice składników optycznych. Kolejno opisano ich mikroskopowe wersje wykorzystywane, głównie, do pomiaru współrzędnych powierzchni (kształtu) mikroelementów spotykanych w mikrooptyce, mikroelektronice oraz systemach typu MEMS i MOEMS (rozdz.

4). Omówiono także interferometrię obiektów rozpraszających światło — interferometrię holograficzną i plamkową. Zwrócono uwagę na rozwój cyfrowej interferometrii holograficznej i światłowodowych wersji interferometrów plamkowych (rozdz.

5 i 6). Przedstawiono podstawy, implementację i wykorzystania tzw. Interferometrii siatkowej, w której odbiciowa siatka dyfrakcyjna nałożona na badany obiekt (obciążany np. Mechanicznie lub termicznie) stanowi jednocześnie czujka przemieszczenia w płaszczyźnie i element rekombinujący wiązki na wyjściu interferometru (rozdz.

7). Rozważono także interferometrię z użyciem źródeł promieniowania o celowo obniżonym stopniu koherencji czasowej. Długość koherencji spełnia w tym przypadku rolę selektywnej bramki, dzięki której uzyskuje się dużą przestrzenną rozdzielczość pomiaru wzdłuż kierunku propagacji wiązki, w szerokim zakresie pomiarowym (rozdz.

8). W końcowej części monografii (rozdz. 9) omówiono zagadnienia związane ze sprzęganiem wyników uzyskiwanych z pomiarów interferometrycznych z inżynierskimi narzędziami projektowania i analizy, a właśnie takie hybrydowe metody konstruowania, z interaktywnym wspomaganiem projektowania numerycznego przez metody doświadczalne, stanowią o postępowości i bezawaryjności rozwiązań naukowych i technicznych.