Nowoczesność w polonistycznej eduk@cji

Cechą dzisiejszej humanistycznej edukacji powinien się stać polisemiczny wymiar interpretacji współczesnych zjawisk. Szkolnej polonistyce powinny towarzyszyć pluralizm i synkretyzm oraz wyważone proporcje pomiędzy ekspansywną cyberkulturą a tradycją, która ciągle jeszcze jest fundamentem wiedzy. Jestem za edukacją, która pojmuje istotę poezji, ma świadomość sztuki i właściwie rozpoznaje nowe formy nowoczesności. W takim oto rozumieniu niniejszy tom – będący wielopłaszczyznową, interdyscyplinarną dyskusją, dialogiem wielowymiarowym – łączy rozproszone, przywraca pojęciu progresywności rozmiar pozytywnego, konstruktywnego, twórczego i kreatywnego działania.

Ze Wstępu prof. Dr hab. Anny Pilch

Niniejszy tom przynosi dużo istotnych dla edukacji polonistycznej – czy szerzej: humanistycznej – spostrzeżeń, od zorientowanych antropologicznie, w których pojawia się refleksja nad miejscem i rolą szkoły (dawniej i dziś) w doświadczeniu kolejnych pokoleń i epok, po zagadnienia związane z formami i treściami kształcenia, równocześnie literackiego, jak i językowego.

Z recenzji dr hab. Elżbiety Wichrowskiej, prof. UW