Tworzenie audiacyjnych wzorów

Książka składa się z piętnastu rozdziałów, w których Autorka zastanawia się, w jaki sposób ludzki mózg wykorzystuje pomyłki w procesie uczenia się muzyki,wytwarzając audiacyjne wzory, rozwinąć odpowiednie umiejętności.

Zwrócono uwagę,wyraźnie ważniejsze od gromadzenia jak największego zasobu danych jest to, aby o niektórych kwestiach zapominać lub w pełni likwidować je ze świadomości. Wszystko to, co ma być na dłużej zapamiętane, jest najpierw wewnętrznie rozpoznawane, a po chwili identyfikowane poprzez łączenie z zewnętrznym znaczeniem.

Podstawowym kryterium selekcji jest nowość i odmienność muzycznych komunikatów. Mózg skupia się na ogólnych regułach, więc każde nieutrwalone brzmienie może być prosto wymienione na inne wrażenie, wpływając na efekty uczenia się.

produktywnie funkcjonujący umysł zachowuje w pamięci wzorce, a nie detale, które zaciemniają obraz. Audiowanie oznacza mentalne analizowanie motywów i w zależności od tego, jak przebiega aktywność, mózg może z nich świadomie korzystać.

W nadmiarze danych nie zwracamy uwagi na ich treść i nie jesteśmy w stanie brzmień rejestrować. Neuronalny system przetwarzania dźwięków może osiągnąć rewelacyjną sprawność, bo jest elastyczny, nie potrzebuje zewnętrznej kontroli idostosowuje się do różnorodnych warunków.