O schulzu egzystencji, erotyzmie i myśli repliki i fikcje

U Schulza, w jego opowiadaniach, nie było ostatniego zdania – każde było przedostatnie. Ostatnie zdanie znamionowałoby morał, puentę, a takiej nie ma (lub nie ma w sensie dosłownym). Albo ujmując rzecz inaczej: ci, którzy umarli zbyt młodo, nigdy nie zostawili ostatniego tekstu.

Możemy jedynie konfabulować o ostatnim zdaniu Pessoi, Konińskiego czy wreszcie Schulza – iż przywołam zmarłych przedwcześnie tych, którymi w swych książkach się zajmowałem i którzy należą do tego samego pokolenia.

Piszę więc także (a dlaczego nie?) krótkie prozatorskie formy o nim – tytułowe Repliki i Fikcje. Repliki jako narracje, z założenia, wiernie odtworzone – na wzór oryginału, którą jest biografia. I Fikcje – będące wytworem mojej wyobraźni.

Z jego życia tworzę fabularyzowane curriculum vitae. […] Przedmiotem moich opowiadań mają być również istnienie, byt, emocje, które niełatwo ująć w ramy wyłącznie naukowe. Krótko mówiąc: czytam Schulza, aby czytać również swój świat.

Świat, który można stracić za dwa lata, trzy dni czy choćby w następnej chwili. Fragment książki Z założenia książka […] traktuje o katastrofalnej egzystencji i oryginalnej refleksji i idei artysty. Mówi o nieszablonowej twórczości i tragicznym życiu drohobyckiego pisarza i rysownika […].

Wypełnia pewną lukę i absencję w badaniach nad Schulzem. Strony dyskursu filozoficzno-eseistyczno-naukowego raz po raz oddają niespójność schulzowskich światów, zawierają konfrontacje i komparacje poglądów schulzologów i ich uzupełnienie – i polemikę z nimi – co w tym przypadku jest nie tylko kreacyjne, lecz i konstruktywne.

Z recenzji dr hab. Pelagii Bojko Konrad Ludwicki – doktor nauk humanistycznych, prozaik i eseista. Autor między innymi monografii Kino producent Hłaski (Katowice–Warszawa 2004), Pisanie jako egzystencja(lizm).

Refleksja autotematyczna na marginesie „Księgi niepokoju" Fernanda Pessoi (Warszawa 2011), Bóg – Zło – Modlitwa. Wokół „Uwag 1940–1942" Karola Ludwika Konińskiego (Kraków 2016). Jest także autorem powieści Lakrimma (Katowice 2008; 2016), a także zbioru opowiadań Ściana i inne miniatury (Warszawa 2011).

Publikował między innymi w „Akancie", „Gazecie Wyborczej", „Nowym Napisie", „Materiałach i Studiach Sławianoznawczych", „Studium", „Schulz/Forum", „Studia Historicolitteraria", „Studia de Cultura".

Zawodowo związany z Uniwersytetem im. Jana Długosza w Częstochowie.