Oświecenie nieoświecone. tradycja - tożsamość - inność

Niepodważalnym walorem książki jest spora perspektywa badawcza interdyscyplinarnego grona historyków przeróżnych specjalności (historycy, badacze literatury i kultury), polskich i litewskich. Ramy czasowe tomu znacznie wykraczają poza epokę stanisławowską.

znajdziemy w nim artykuły odnoszące się do XVII wieku, do okresu panowania Wettinów oraz poświęcone pierwszej ćwierci XIX stulecia. Z lektury całości wynika, iż granice między oświeconym i nieoświeconym miały nierzadko przebieg indywidualny, rozmaity na poziomie jednostek i grup społecznych.

Badania nad tradycją, tożsamością i innością otwierają zatem dalsze i głębsze perspektywy badawcze aniżeli ujęcia syntetyczne skoncentrowane na recepcji idei oświecenia w aspekcie pokoleniowym, stanowym czy geograficznym.

Są ciekawsze metodologicznie i poznawczo. Nowa publikacja wzbogaci niewątpliwie przyszłe analizy i poszukiwania źródłowe, uwrażliwiając na twórcze, nieoczywiste i zachowawcze aspekty dziedzictwa I Rzeczypospolitej.

Ze względu na interdyscyplinarny i międzynarodowy charakter książka trafi do szerokiego grona odbiorców – niewyłącznie badaczy XVIII wieku.