Ekonomia jednostkowości

Ponieważ ekonomia neoklasyczna pomija pewną szczególną formę rynku, oferuję zestaw narzędzi i argumentacji opisujących go i tłumaczących jednocześnie jego funkcjonowanie, jak i rozwój. Jest to wcale nie marginalny rynek, złożony z produktów jednostkowych, niewspółmiernych, obejmujący podmiany, którym kierunek nadaje poszukiwanie „korzystnych" usług i towarów: lekarza, prawnika, doradcy producenta, rady zarządzającej, wina, powieści, filmu i innych.

Obejmuje on równocześnie mistrzowskie, spersonalizowane usługi i dzieła sztuki, „wielkie" wina i haute cuisine, dobra elitarne, turystykę, niemało produktów przemysłu kulturalnego, niektóre wyroby rękodzielnicze i szczególne formy ekspertyzy.

Niedocenianie produktów jednostkowych w analizie neoklasycznej nie jest zamierzone: to logiczne następstwo przyjętej w niej ramy teoretycznej, której uniwersalne cele narzucają takie kwalifikowanie produktów zamiany, by utrzymać cenę jako jedyną cechę różnicującą.

Rzeczy i zjawiska jednostkowe, nieobjęte odpowiednią konceptualizacją i zagubione wśród produktów przeróżnych, muszą pozostawać niewidzialne. Gdy je zdefiniujemy, można je jednak będzie wyznaczyć i uznać za należące do szczególnej formy koordynacji gospodarczej, niesprowadzalnej do rynku ortodoksyjnego.

Trzeba więc przemierzyć terra incognita rynku produktów jednostkowych czy rynku jednostkowości i skonstruować teorię, która powinna zdawać z tego sprawę: ekonomię jednostkowości.