Biały płaszcz w brązową kratę

niebanalna powieść kryminalna, której akcja rozgrywa się, w latach 70. XX stulecia, w Warszawie, przede wszystkim na Ochocie i Pradze, a także w podwarszawskim Józefowie i Zalesiu.

Jednym z bohaterów książki jest Anatol Sarna, artysta plastyk, narzeczony Teresy Teren, piosenkarki, która właśnie wyruszyła na zagraniczne tournée. Przed wyjazdem pani Teresa zostawiła ukochanemu klucz od swego mieszkania. Niemal natychmiast po jej wyjeździe u Anatola zjawił się jego przyjaciel, dziennikarz, Karol Parzysty. Karol poderwał właśnie w warszawskim Bristolu cudowną dziewczynę i chce z nią spędzić noc. Nie może zaprosić kociaka do swojego domu, gdyż mieszka z siostrą o dość purytańskich zasadach, i dlatego prosi przyjaciela o użyczenie mu na parę godzin mieszkania Teresy. Anatol nie chce się zgodzić, lecz Karol nalega i w końcu uzyskuje klucz. Następnego dnia, po odzyskaniu klucza Anatol idzie do mieszkania narzeczonej i już w przedpokoju stwierdza brak płaszcza i torby Teresy. Wniosek jest oczywisty: Karol spędził tu noc ze złodziejką. Skradzione przedmioty muszą się znaleźć, bo Teresa to osoba nieobliczalna! Karol niewiele wie o dziewczynie, stąd jej znalezienie wydaje się niemożliwe. Przerażony perspektywą skandalu i zerwania z narzeczoną Anatol próbuje odnaleźć tajemniczą nieznajomą. Szuka jej również Karol, gdyż dziewczyna zrobiła na nim szerokie wrażenie i nie chce tracić z nią kontaktu. Prywatne śledztwo pana Sarny splata się ze śledztwem prowadzonym poprzez milicję. W czasie gdy Karol spędzał upojną noc z piękną Anką, doszło do napadu na pewną warszawską markę. Skradziono ogromną sumę pieniędzy i zabito strażnika. Prowadzący śledztwo major Wydma i jego współpracownicy posiadają trudne zadanie: trop prowadzi w przeróżne strony, trup ściele się może nie gęsto, lecz jednak giną ludzie, którzy wydają się podejrzani o współudział w napadzie. Milicja szuka i Anki, która była kiedyś związana z jednym z podejrzanych. Dziewczyna jest jednak nieuchwytna. [Ewa Helleńska, KlubMOrd.com]

Akcja tej powieści toczy się w najróżniejszych środowiskach – począwszy od porządnych, pracujących ludzi przez przedstawicieli wolnych zawodów (plastyk, dziennikarz, piosenkarka) i nieco szemraną obsługę lokali gastronomiczno – rozrywkowych (kelnerzy, szatniarze) do „niebieskich ptaków", czyli bywalców tych lokali i przestępców mniejszego i obszerniejszego kalibru (stręczycielka, włamywacze i mordercy). Ważną rolę w tej powieści pełni Anka – początkowo utrzymanka panów o różnej proweniencji, nie stroniąca od przygodnych romansów właścicielka lepkich rączek, która jednak okazuje się być inteligentną, rozsądną osobą, tylko przypadkowo wplątaną w bardzo brzydką aferę. Śledztwo w sprawie rabunku, w którym to śledztwie tytułowy biały płaszcz pojawi się wielokrotnie, prowadzi dwóch oficerów milicji z Komendy Głównej MO: major Wydma (nieznany z imienia), trzydziestokilkuletni, przystojny, wysmakowany (preferuje cywilne, wspaniale skrojone ubrania), dość ostry, ale nie pozbawiony poczucia humoru,, a także porucznik Stefan Gerson, szczupły, piegowaty, sympatyczny, z poczuciem humoru. [Monika Siemieniacka]

Szkoda, iż to niemożliwe, lecz gdyby było – dałbym ocenę grubo powyżej 10/10. Wyśmienita pozycja! Cała powieść kojarzy mi się trochę ze stylem Chmielewskiej – akcja początkowo głupia, może trochę durna, lecz w końcu okazuje się zupełnie poważna i prawdopodobna. W skrócie: kolega „użycza" drugiemu koledze mieszkania na jedną noc. Traf chciał, że po ich wizycie w mieszkaniu brakuje płaszcza i torby, a do powrotu prawowitej właścicielki zostało tylko kilka dni. W rezultacie zaczynają się poszukiwania obecnej właścicielki płaszcza, której adresu ani informacji nie zna – ani jej amant, ani oczywiście właściciel feralnego mieszkania. A to nie koniec, bo okazuje się, że poza nimi dziewczyny szukają jednocześnie bandyci, jak i Milicja. [LeszE30k, lubimyczytac.pl]

Pierwsze, papierowe wydanie tej książki ukazało się nakładem KAW (Warszawa 1975) w nakładzie 100 000 + 260 egz.

Książka wznowiona w formie elektronicznej poprzez Wydawnictwo Estymator w ramach kolekcji: Kryminał z myszką – Tom 38.

Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.