Moje wszystkie kobiety – poliamoryczna erotyka

„A czego ja chciałam tak naprawdę? Bliskości, rozmowy, ciepła, czasu i seksu. Precyzyjnie w tej kolejności. Chciałam się zakochać i chodzić po mieście, trzymając się za ręce. Zawsze byłam biseksualna i poliamoryczna. Jedna osoba to za niewiele. Pan to za niedużo. Tego już miałam, razem ze szczęściem, że rozumie, że potrzebuję i chcę więcej. Dużo lat próbowałam wyłączyć w sobie te potrzeby. Czułam się inna i jakaś niekompletna. Wiecznie niezadowolona. Wciąż mało i niedużo. No bo czego można jeszcze chcieć, jak się ma fajnego faceta, który kocha i z którym można fajnie spędzać czas? Już niczego chcieć się nie powinno. A ja chciałam."

W pozornie szczęśliwym życiu Zu u boku wspierającego partnera czegoś jednak brakuje. Szuka tego w ramionach zróżnicowanych pań. Czy wyszuka?