Wprowadzenie do teorii krytykoznawstwa (Impuls)

Monografia naukowa Bogusława Śliwerskiego jest napisana zgodnie z zasadami przyjętymi w naukach społecznych, zwłaszcza w sferze twórczości pedagogicznej. Autor luźno porusza się na wielu płaszczyznach refleksji naukowej, przywołując co jakiś czas trafne do podjętej problematyki cytaty z pism wybitnych znawców wielu dyscyplin akademickich.

Sięga nie tylko do przebogatej skarbnicy wiedzy filozoficznej, lecz także do nauk przyrodniczych i ścisłych. Tekst pracy nasycony jest jednocześnie ideami głoszonymi przez badacza, jak i casusami praktyki z krytyki naukowej.

Ale praca ta jest pod wieloma względami pierwsza, a zatem oryginalna, w ramach podjętej problematyki, jej głębi i znaczenia społecznego. Jednym z najistotniejszych problemów współczesnej nauki jest zachowanie w praktyce badawczej wysokiej jakości prowadzonych studiów i dociekań naukowych.

[...] Niniejsza rozprawa jest pierwszą taką pozycją naukową w Polsce, w której równocześnie ukazano aspekty teoretyczne uprawiania krytyki naukowej, jak i opisano przypadki niewłaściwej krytyki, quasi-krytyki lub wręcz braku krytyki w nowoczesnaniach awansowych, w działalności publicystycznej czy w polityce wydawniczej.

Autor buduje teorię krytykoznawstwa jako koniecznego obszaru wiedzy w naukach społecznych, które nieustannie poszukują uzasadnienia swojego akademickiego statusu, z zazdrością spoglądając na dokonania przedstawicieli nauk „rzekomo bardziej rozwiniętych w tym zakresie", bo ścisłych, przyrodniczych i technologicznych.

Profesor Bogusław Śliwerski nie uznaje postawy usłużnej wobec „nauk rozwiniętych" jako właściwej. Sam podaje w wątpliwość niemało bezprecedensowych odkryć i dokonań w obrębie niezwykle nauk technologicznych i przyrodniczych.

I tam zdarzają się oszustwa, nieuzasadnione, szybkie kariery akademickie, plagiaty, działania nieetyczne. I tam występują podobne „choroby" jak u przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych.

Stąd nieprzerwane uzasadnianie swego akademickiego statusu przez przedstawicieli pedagogiki wydaje się nieco żałosną praktyką, jednak ciągle obecną na konferencjach naukowych i w publikacjach. Książka łączy kilka płaszczyzn uprawiania nauki i promowania wartości naukowych w społeczeństwie.

Jest studium teoretycznym z wiedzy o krytykoznawstwie, jest kompendium wiedzy na podstawie zarchiwizowanych licznych przypadków niewłaściwego podejścia do krytyki naukowej. Mieści przepisy prawne regulujące dzisiaj procedury uzyskiwania poziomów i tytułu naukowego, opis szczególnych przypadków złamania przepisów w zakresie opiniowania tekstów naukowych, swoisty katalog niewłaściwych praktyk recenzenckich, patologicznej wręcz motywacji krytyków, a także charakterystykę odnotowanego i nazwanego przez autora zjawiska ekstyrpacji etosu akademickiego.

[...] W niniejszej monografii jest także podjęty aspekt psychologiczny. Autor opisuje stany emocjonalne osób, które poddają się procedurze habilitacyjnej. Niekiedy habilitanci doznają uczucia rozczarowania spowodowanego tym, iż uzyskali negatywne opinie swojej twórczości naukowej.

Profesor Bogusław Śliwerski analizuje motywacje krytyków, formułowane przez nich oceny. Wskazuje na niuanse procesu opiniowania tekstów naukowych i całego dorobku kandydatów do uzyskania stopnia doktora habilitowanego czy tytułu profesora.

przedstawia postawy patologiczne przedstawicieli obu stron tegoż innowacyjnania. Z recenzji prof. Dr. Hab. Józefa Górniewicza