Doświadczenia, wnioski i rekomendacje wynikające z dotychczasowego funkcjonowania wojsk obrony terytorialnej w polsce, AZ#5548E5E6EB/DL-ebwm/pdf (FNCE)

Współczesne środowisko bezpieczeństwa międzynarodowego jest dynamiczne, zmienne i złożone, przez co szczególnie trudno jest prognozować jego ewentualny rozwój. Oprócz klasycznych zagrożeń militarnych, pojawia się w nim coraz pokaźniejsza ilość niebezpieczeństw o charakterze niemilitarnym, o znaczeniu i wpływie istotnie obszerniejszym niżeli w przeszłości.

Trzeba przy tym zaznaczyć, iż cechą standardową obecnego środowiska bezpieczeństwa jest także zacieranie się granic między jego wymiarem militarnym i pozamilitarnym. Katalog zagrożeń, jakie istnieją aktualnie i mogą wystąpić w przyszłości, powiększa się nieprzerwanie.

Zjawiska te cechują się rozmaitością, dużą intensywnością i zasięgiem oddziaływania oraz nieprzewidywalnością skali i skutków ich wystąpienia. Najważniejszą funkcją państwa każdego państwa jest zapewnienie bezpieczeństwa narodu i jego swobód rozwojowych.

Jednym z kluczowych narzędzi bezpieczeństwa narodowego są siły zbrojne. Bez nich państwo nie mogłoby realizować swej podstawowej misji, jaką jest obrona przed potencjalnym agresorem. Ale spektrum współczesnych zagrożeń o charakterze niemilitarnym sprawia, iż wojska operacyjne są stosowane także do realizacji zadań na rzecz bezpieczeństwa wewnętrznego, co nie jest ich znaczącą funkcją.

Rozwiązaniem tej sytuacji może być stworzenie długotrwałego, spójnego i kompleksowego systemu Obrony Terytorialnej, czyli efektywnej i powszechnej struktury, wykorzystującej aktywność całego społeczeństwa na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa zewnętrznego, jak i wewnętrznego.