O hultajach, wiedźmach i wszetecznicach. szkice z obyczajów xvii i xviii wieku

PASJONUJĄCY OBRAZ POLSKI Z OKRESU procesÓW CZAROWNIC i WSZECHOBECNEGO NIERZĄDU

„poprawnie, że nie żyjemy w tamtym ponurym okresie ciemnoty i zacofania” – te słowa profesora Bohdana Baranowskiego trafnie określają opisywane w książce wydarzenia i pokazujenych ludzi. Wiek XVII i XVIII w Polsce to czas, gdy za niegroźne z pozoru pomówienie kat wymierzał krwawą i bolesną karę. Nierząd mógł zakończyć się mrożącymi krew w żyłach torturami, zaś zgwałconej kobiecie lepiej było popełnić samobójstwo aniżeli żyć w mroku przekleństwa.

Baranowski ukazuje świat, który dziś jest dla nas skomplikowany do wyobrażenia. Istniały w nim czary i ludzie o nie oskarżani. Obok „ludzi gościńca”, funkcjonujących na granicy prawa albo poza nim, zgodnie żyły kurtyzany, których działalność prężnie kwitła mimo procesów, jakie im wytaczano. Autor barwnie opisuje przebieg takiego cyklu, dbając o najdrobniejsze detale.

Oparta w znacznej mierze na księgach miejskich i aktach sądowych opowieść „O hultajach, wiedźmach i wszetecznicach” to unikatowa lektura o szczególnie atrakcyjnym, pod względem obyczajów i kanonów moralnych, okresie w dziejach naszego kraju, o którym na co dzień niedużo się mówi.