Katarynka

„Katarynka” to nowela autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu.

Nowela napisana przez Bolesława Prusa w 1880 roku. Akcja utworu dzieje się w XIX-wiecznej Warszawie.

Pan Tomasz – z zawodu prawnik – mieszkał w ładnym domu na ulicy Miodowej. Nie miał jednak szczęścia w miłości. Próbował nawiązywać znajomości z rozmaitymi kobietami, lecz po kilku nieudanych próbach uwodzicielskich, postanowił zostać sam.

Prawnik kochał cały świat – przyrodę, najróżniejsze zjawiska, muzykę... Była jednak rzecz, która wprawiała w gniew uznawanego w świecie sądowym człowieka – katarynka. Nie mógł znieść dźwięku wydawanego poprzez tę maszynę i nigdy nie życzył sobie, by jakikolwiek kataryniarz wchodził na jego podwórze.

Do posiadłości obok wprowadziły się dwie panie z małą, może ośmioletnią dziewczynką. Po jakimś czasie, pan Tomasz spostrzegł, że dziewczynka jest niewidoma.

Pewnego dnia mecenas usłyszał dźwięki katarynki na podwórzu obok. Zbulwersował się, ponieważ musiał rozwiązać pewną poplątaną sprawę odnośnie do pracy. Gdy jednak zobaczył, iż dziewczynka raduje się na dźwięk katarynki, która była jedyną atrakcją w jej życiu, zażyczył sobie, żeby kataryniarz codziennie przygrywał tej nieznacznej dziewczynce z sąsiedztwa. Postanowił także pomóc jej w leczeniu.