Zwyczajny szpieg. powrót

Nazywam się Hagenbeck… Filip Hagenbeck.

Kim jestem?

Szpiegiem. Zwyczajnym.

Wyszkolony w Starych Kiejkutach i oszlifowany w Centrali trafiłem do nigeryjskiego Lagos. To tam jako młody oficer operacyjny, pod przykryciem konsula w ambasadzie, przez kilka lat nadstawiałem karku w imię wyższych celów. I wtedy żelazna kurtyna zardzewiała i właśnie zawaliła się z hukiem. Opisałem to w pierwszym tomie wspomnień pod tytułem Zwyczajny Szpieg.

Po powrocie z misji usłyszałem: „Już tu nie pracujesz!”. Ale przecież z wywiadu ponoć się nie wychodzi! Byłem więc nadal szpiegiem, tyle że bezrobotnym...

Długo to nie trwało. Tak początkuje się moja kolejna opowieść. Bez wahania wkroczyłem w wartki kierunek nadwiślańskiego kapitalizmu, który w tamtych latach rozwijał się w całej swojej barbarzyńskiej krasie. Importowałem pomarańcze, o niewiele nie dopadli mnie handlarze narkotyków w Grecji, uratowałem polskie cukrownie przed bankructwem, a potem byłem świadkiem narodzin Radia Kolor. Zostałem nawet giełdowym „milionerem”. Świat należał do mnie.

I wtedy zadzwonił telefon...

Powrót do dawnej firmy wcale nie był przystępny.

W drugiej części mojej opowieści zdradzę Wam liczne tajemnice... Nie, nie te o jakich myślicie. Te należą do naszego Państwa.

Opowiem za to w szczegółach, jak zwyczajny szpieg uprawia swoje rzemiosło, prowadząc z pozoru zwyczajne życie. Niektórzy powiedzieliby – nadmiernie urozmaicone. Zwłaszcza, gdy Rzeczpospolita posłała mnie, swojego szpiega, do Gorącego Kraju. Było… naprawdę gorąco.

Jak udało mi się przeżyć, jak przetrwałem liczne burze i niejeden samum? sprawdźcie!

Zapraszam do mojego świata, PRAWDZIWEGO świata zwyczajnych szpiegów. Takich jak ja...