Edukacja międzykulturowa w warunkach kultury globalnej. od rozważań definicyjnych do praktycznych zastosowań t.3 (FNCE)

Każdy człowiek uczestniczy w wielu różnych formach życia społecznego. Początkowo dziecko obraca się w kręgu swych rodziców i rodzeństwa i bliższej i dalszej rodziny, poznaje zwyczaje panujące w rodzinie, uczy się zasad postępowania i zachowania w danej sytuacji; przez obserwacje zachowań swych bliskich momentalnie uświadamia sobie co mu wolno, czego nie wolno, inicjuje rozumieć system kar i nagród.

Dziecko wie, że aby być korzystnie postrzeganym wśród rodziny, musi się zachowywać w adekwatny sposób, tym samym poznaje reguły postępowania w grupie społecznej, jaką jest jego rodzina. Następnie większość dzieci zawiera znajomości z rówieśnikami (przedszkole, sąsiedzi, zabawy w piaskownicy, itp.), w wyniku wspólnych zabaw uczy się koleżeństwa, dzielenia zabawkami, uczestniczy w wymyślaniu nowych zabaw.

Tutaj panują nieco inne reguły aniżeli w rodzinie. Nie wystarczy się poprawnie zachowywać, aby być akceptowanym i uwielbianym poprzez grupę. Tutaj ważne są pomysły, liczy się też, jakie zabawki dziecko posiada i czy z ochotą przeznaczy ulubioną zabawkę do wspólnej zabawy z innymi dziećmi, liczy się umiejętność budowania świetnych zamków z piasku.

Jednak w takich sytuacjach dziecko ma wybór, może się bawić wspólnie z innymi, może pożyczać zabawki, ale nie musi, może iść z mamą (rodzeństwem) do innej piaskownicy i bawić się z innymi dziećmi, które np.

udoskonalone zabawki. W dalszym etapie rozwoju następuje przynależność do kolejnych grup – klasa szkolna, grupa koleżeńska, kółka zainteresowań, grupa pracownicza, itp. Od najmłodszych lat jesteśmy więc członkami grup społecznych, czyli formacji, które składają się z pewnej liczby osób pozostających ze sobą wzajemnie (w danym okresie) w bardziej albo mniej określonych rolach i pozycjach, mających własny system wartości i norm regulujących zachowanie poszczególnych członków w sprawach ważnych dla grupy.

Dokonujące się w ostatnich latach zmiany, wywołane gwałtownym rozwojem technice informatycznych, a niezwykle Internetu, wyznaczają świeże standardy komunikowania się pomiędzy ludźmi. Za pośrednictwem Internetu, ludzie z dowolnego miejsca na świecie, wywodzący się z różnorodnych nacji i kultur, mogą się ze sobą komunikować, pracować, robić zakupy, uczyć się, czy prowadzić badania naukowe.

Rewolucja komunikacyjna, a także postępująca globalizacja, prowadzą do zachodzenia na siebie przeróżnych form i faz cywilizacyjnych i wzrostu powiązań międzyludzkich. Procesowi globalizacji podlegają także przedsiębiorstwa, które odchodzą od konwencjonalnych struktur organizacyjnych, wytwarzając rozproszone po całym świecie struktury sieciowe i zatrudniając wielokulturowe zespoły pracownicze.

Coraz pokaźniejszego znaczenia nabiera więc pojęcie edukacji międzykulturowej, której celem jest przekraczanie granic własnej kultury oraz kształtowanie świadomości równorzędności wszystkich kultur.