Wilczy totem, AZ#45E50341EB/DL-ebwm/epub (Dialog)

„Bat został sam, otoczony. Jego kary koń rozdął chrapy i z wytrzeszczonymi oczami zaczął wierzgać, kopać i gryźć, jakby coraz liczniejsze rany nie robiły już na nim wrażenia. Otaczało ich coraz więcej wrogów, z przodu i z tyłu, uzbrojonych w straszliwe kły.

Bat wiedział, iż nie uda mu się uciec i została mu tylko walka. Także porzucił swoją urgę i chwyciwszy się potężnie łęku, drugą ręką odwiązał zawieszoną przy popręgu pałkę, owinął wokół nadgarstka jej rzemienną pętlę i krzepko ujął ją w dłoń.

Zebrał się w sobie i w jednej chwili przeistoczył z pasterza w nieustraszonego, mongolskiego wojownika. Był gotów do ostatecznej, śmiertelnej walki, w której musiał posłużyć się przekazaną poprzez przodków sztuką i podstępem.

Pałka miała długość kawaleryjskiej szabli i od dziesięcioleci służyła jako broń przeciw wilkom, Bilig odziedziczył ją po ojcach i wreszcie przekazał jemu. Gruba jak stylisko łopaty, u dołu owinięta była żelazną spiralą, na której zostały jeszcze czarne smugi, ślady po krwi wilków zabitych poprzez dawne pokolenia".

fragment powieści Chiny, lata 60. XX w. Student z Pekinu trafia na stepy Mongolii Wewnętrznej. Tam zaczyna się jego fascynacja wilkami i narastająca chęć wychowywania i bliskiego poznawania młodego wilczka.

Gdy to marzenie staje się rzeczywistością, okazuje się, że przyjaźń człowieka i drapieżnika wystawiona zostanie na niemało prób... „Wilczy totem" to książka o poznawaniu poprzez "mieszczucha" życia blisko przyrody, o rutynowych zmaganiach klasycznej koczowniczej społeczności i o kruchej doskonałości Matki Natury.

Zamierzeniem Jiang Ronga było napisanie książki wielopłaszczyznowej,poprawnie można ją czytać na jednej, prostej płaszczyźnie. To opowieść o potrzebie prawdziwej wolności, o życiu zgodnym z naturą.

„The Independent" Od momentu wydania „Wilczego totemu" w 2004 r., książkę kupiły 4 miliony Chińczyków. To musi coś znaczyć, zwłaszcza że czytelne przesłanie moralne powieści niezbyt nadaje się do polityki „korporacyjno-komunistycznego" państwa.

[…] To książka w stylu Jacka Londona: niemało akcji, prostolinijna ocena moralna i pouczające słowa bohaterów […]. „The Guardian"