Marian smoluchowski. fizyk wobec wyzwań filozoficznych

„Poeta fizyki”, „człowiek, który pracował za wielu, wystarczył za dziesięciu”. Takimi słowami żegnał Mariana Smoluchowskiego jego pierwszy uczeń, Jan Jakub Stock. Słowa te, napisane zostały w tragicznym roku 1917, w niewoli rosyjskiej, w dalekim Taszkiencie. Wspomnienia te, jak dużo innych ówczesnych kończą się wezwaniem do wzmożonej pracy nad kontynuacją dzieła Smoluchowskiego. Fenomen tej postaci wykraczał poza wąskie ramy specjalisty-fizyka. Niewątpliwie był to uczony szerokiej miary, skoro określenia typu „romantyk nauki”, akcentujące jego wyjątkowość możemy spotkać nader często. Dziś, gdy mija równo sto lat warto przyjrzeć się spuściźnie Smoluchowskiego.