Warszawa skamandrytów

Debiutowali u progu Drugiej Rzeczypospolitej. Wytwarzali najmocniej znaną i reprezentatywną grupę poetycką okresu międzywojennego. Kiedy niecałe trzy tygodnie po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wtargnęli na literacką scenę w kawiarni Pod Pikadorem, byli nie tylko młodzi i zdolni,w głównej mierze niecierpliwi, ambitni, spragnieni natychmiastowego sukcesu. W Traktacie poetyckim Czesław Miłosz nazwał ich piękną plejadą. Gombrowicz zazdrościł im sławy i dowodził, iż „ci chłopcy” efektywnie „sterroryzowali” warszawską ulicę i prasę. Warszawa była nie tylko miastem ich młodości,typowo przestrzenią spełniania twórczych marzeń, miejscem odnoszenia błyskotliwych sukcesów i budowania życiowej stabilizacji.

Warszawa skamandrytów to pierwsza na rynku wydawniczym szeroka publikacja obrazująca związki „obfitej piątki” (Tuwima, Słonimskiego, Lechonia, Wierzyńskiego, Iwaszkiewicza) z miastem, „gdzie wszystko się zaczęło”. Stanowczo barwna galeria postaci ukazanych na tle przedwojennej stolicy, miasta dynamicznie przeobrażającego się z zapóźnionego zakątka na styku Wschodu i Zachodu w prawdziwie kosmopolityczną europejską metropolię.