Podstawy kształcenia ogólnego (Impuls)

Podstawy kształcenia ogólnego stanowią zmienione wydanie Dydaktyki kształcenia ogólnego (I wydanie – 2001, II – 2007) a następnie Podstaw dydaktyki ( II wydanie 2011). Zmianie uległ nie tylko tytuł, lecz w pewnym stopniu i treść przez podkreślonie komponentów cyklu kształcenia w szkolnictwie ogólnokształcącym.

W książce wykorzystano literaturę, która ukazała się w XXI wieku. Umożliwiło to unowocześnienie niektórych treści zgodnie ze współczesnymi tendencjami wskazań terforetycznych. Książka ujmuje podstawowe umiejętności dydaktyczne pracy nauczyciela w analizowanym typie szkół.

Autor ma nadzieję, iż lektura okaże się przydatna dla kandydatów przygotowujących się do zawodu nauczycielskiego i doskonalących się młodych nauczycieli. Coraz liczniejsza literatura z zakresu dydaktyki wciąż jest wydawana w niewielkich nakładach, bardzo w wydawnictwach uczelnianych.

Nie za każdym razem jest znana i dostępna studentom. Do napisania tej książki Autora upoważnia doświadczenie nauczycielskie wynikające z kilkudziesięcioletniej pracy naukowo-dydaktycznej w szkolnictwie ogólnokształcącym i wyższym oraz własne przemyślenia teoretyczne zawarte w wielu publikacjach.

Niniejszą książkę kieruję z reguły do studentów pedagogiki i kierunków nauczycielskich oraz do czynnych nauczycieli, pragnących doskonalić lekcję poprzez aktywizowanie uczniów, unowocześnienie i optymalizację procesu nauczania – uczenia się.

Autor wykorzystał w publikacji bogaty dorobek naukowy i poglądy znanych i uwielbianych dydaktyków, a jednocześnie profesorów wyższych uczelni, m.in. Kazimierza Denka, Czesława Kupisiewicza, Tadeusza Lewowickiego, Krzysztofa Kruszewskiego, Stanisława Palki, Józefa Półturzyckiego, Mariana Śnieżyńskiego, Władysława Zaczyńskiego i najbardziej szanowanego Wincentego Okonia, twórcy teorii kształcenia wielostronnego.

„Ich prace tworzą teraz nowy kształt polskiej teorii kształcenia" (J. Półturzycki, 2002, s. 13). Propozycje i poglądy czołowych dydaktyków zostały uzupełnione przemyśleniami, wyróżniając takie części, jakie są bezpośrednio przydatne w pracy nauczyciela przedmiotów ogólnokształcących.

W książce zwrócono uwagę na zagadnienia, które pomogą nauczycielowi w kierowaniu procesem uczenia się zgodnie z postulatami progresywnej dydaktyki. Rozdziały podporządkowane są strukturze wiedzy dydaktycznej.

Końcowa Bibliografia jest dość znaczna, zawiera bowiem literaturę najnowszą i tę z drugiej połowy XX wieku, niejednokrotnie uznawaną już za klasykę,mającą nieprzemijające wartości. Ponieważ wciąż mam na uwadze fakt,wyraźnie rozszerzyła się ilość wydawnictw naukowych, na ogół przy uczelniach niepaństwowych, które nieraz wydają w niewielkich nakładach, odsyłam Czytelnika pragnącego pogłębiać problematykę do książek wymienionych w Bibliografii.

Autor