Krytyka praktycznego rozumu (Marek Derewiecki)

(...) Kant ustanawia nadzwyczajne normy progresywnania, a nie realne pobudki działań, rozpatruje kryteria maksym progresywnania, a nie rzeczywistych czynów, chodzi mu o przedmioty, osiągalne z punktu widzenia etyki, a więc o pojęcia dobra i zła, a nie o rzeczywiste przedmioty ludzkiego chcenia. I Kant w podobny sposób rozumie tu wolność człowieka. Wolność ta na tym polega, że w sądzie naszym o tym, co dobre moralnie, nie kierujemy się względami zmysłowości, lecz od nich niezależni, jako istoty rozumne i myślne, ustanawiamy naczelną formalną zasadę moralności (...).