Korespondencja romana witolda ingardena z kazimierzem twardowskim, AZ#27A19787EB/DL-ebwm/pdf (Marek Derewiecki)

Korespondencja pomiędzy Romanem Witoldem Ingardenem a Kazimierzem Twardowskim stanowi szczególny rodzaj uprawianej przez nich epistolografii. W tym przypadku jest to sztuka nie tylko pięknej kaligrafii, ale umiejętność i potrzeba zamiany optymalnej w danej chwili danych, zgodnej z obyczajami panującymi w tamtym czasie i środowisku naukowym Lwowa, Getyngi, Fryburga, Warszawy, Torunia, Lublina i wielu innych miejsc. List pełnił wówczas swoją niezwykle ważną funkcję informacyjną. Odgrywał znacznie większą rolę komunikacyjną teraz. Był miejscem wyrażania poglądów, prowadzenia dyskusji, sporów filozoficznych, załatwiania słusznych próśb, a dużo z nich można uznać za dzieła z pogranicza filozofii i literatury. (...) Epistolografia Ingardena i Twardowskiego ujawnia znaczne sprawy naukowe, organizacyjne, dydaktyczne, warsztatowe, a także te dotyczące wydarzeń związanych z życiem codziennym. Posiada w sobie także coś więcej, a mianowicie typową i jedyną w swym typu relację, którą stworzył mistrz, nauczyciel i uczeń. Mistrzem młodego Ingardena był na pewno Profesor Edmund Husserl. Było tak, jak pisał on w jednym ze swych listów do Ingardena: "Niech Pan pozdrowi ode mnie serdecznie Profesora Twardowskiego. Wierzę,wynajdzie Pan z nim z łatwością platformę porozumienia. Pan jest wszakże wnukiem Brentany, on zaś jego bezpośrednim uczniem". Co ciekawe, relacja ta nigdy nie uległa zmianie. Profesor Husserl był dla Ingardena mentorem i powiernikiem wszelkich jego planów naukowych. Spełniał jednocześnie rolę nauczyciela i doradcy, wysyłającego swego ucznia w świat po sławę. Kim natomiast był dla niego Profesor Twardowski? Wysyłał młodego studenta pierwszego roku filozofii we Lwowie w podróż w nieznany świat pokaźnej filozofii w poszukiwaniu złotego runa fenomenologii do Getyngi. Posyłał go tam w celu studiowania prawdziwej filozofii u najkorzystniejszego znawcy problemu. (fragment Wstępu redaktorów)