Antypedagogika w dialogu (Hubertus Schoenebeck)

Tytuł Antypedagogika w dialogu Podtytuł Wprowadzenie w rozmyślanie antypedagogiczne Autor Hubertus Schoenebeck Język polski Wydawnictwo Impuls ISBN 978-83-7850-332-3 Rok wydania 2009 Kraków Wydanie 3 ilość stron 176 Format pdf Spis treści Słowo Autora do wydania polskiego 9
Wstęp do wydania polskiego 11
I. Wprowadzenie 17
1. Dialog antypedagogiczno-pedagogiczny 17
2. Replika na recepcję pedagogiczną 20
3. Problematyka antropologiczna 21
4. O tożsamości antypedagogiki 25
5. O tożsamości pedagogiki 38
II. Dialogi 43
A. Dialog z Andreasem Flitnerem: Konradzie, mawiała Pani Matka... 43
1. Antypedagogika prezentuje swym bezładnym lżeniem wszystkich nauczycieli i wychowawców, że chodzi jej nie tyle o poważną dyskusję, ile o efekt publicystyczny 43
2. Antypedagogika powraca do nierealnych marzeń romantyków 46
3. Antypedagogika nie wyjaśnia, w jaki sposób ma dojść do interpretacji świata i doświadczania jego sensu, jeśli dzieciom mają być przekazywane treści nauczania z pominięciem wychowania 47
4. Antypedagogika nie myśli o dzieciach, które bez obowiązku szkolnego byłyby w całości odcięte od wszelkiej nauki, a zatem i od wszelkiego rozwoju ich wolności 49
5. Antypedagogika nie dostrzega społecznej strony rozwoju własnego Ja i oferuje sterylny stosunek podporządkowania 52
6. Antypedagogika odrzuca odpowiedzialność wychowawcy za dziecko 56
7. Antypedagogika wzmaga skłonność do uchodzenia z pola walki i pozostawiania dzieci samym sobie; ryzykuje zatem wydanie dzieci na pastwę tych wszystkich, którzy dzisiaj wyciągają po nie ręce 60
8. Antypedagogika chce się uwolnić od pośredniczenia w użytkowaniu wymagań i przymusu wobec dzieci 62
9. Antypedagogika wprowadza w błąd w tym względzie, iż istnieje wgląd dorosłych w konieczności, których dziecko nie może jeszcze zrozumieć i przyjąć za własne 65
10. Antypedagogika poprzez Niemiecki Manifest Dziecięcy rości sobie ponadto prawo do wymagań sprzecznych z zagwarantowanymi prawami dziecka 69
B. Dialogi z Jürgenem Oelkersem i Thomasem Lehmannem Antypedagogika: wyzwanie i krytyka 73
11. Antypedagogika rozmija się zwyczajnie z problematyką pedagogiczną, chcąc się uwolnić od dialektyki jednostki i kultury 73
12. Antypedagogika nie rozwiązuje aporii rozumu i wychowania 77
13. Antypedagogika wzmacnia irracjonalność i podatność na pokusy polityczne przez wyłączne umiejscowienie „prawdziwego Ja" w wymiarze uczuciowym 80
14. Antypedagogika czyni z dzieci istoty sztuczne, prezentujące się za każdym razem tylko z prawidłowej strony 83
15. Antypedagogika sugeruje, iż spontaniczne wyrażanie nienawiści, zawiści, rywalizacji, lekceważenia, obojętności itd. Nie pociąga za sobą żadnych negatywnych skutków 86
16. Antypedagogika nie pyta dzieci, czy chcą antypedagogiki i nie poddaje swoich wartości pod dyskusję 89
17. Antypedagogika chce, by dzieci nauczyły się działać według zasad moralnych innych niżeli prawo silniejszego 92
18. Antypedagogika daje dziecku wolną rękę w stosowaniu dorosłych zgodnie z jego wolą i nie ma możliwości poskramiania jego samowoli 95
19. Antypedagogika zmierza w kierunku pedagogiki ułatwień, czyniącej w końcu z dzieci niewolników potrzeb, które można zaspokoić tylko sytuacyjnie 100
20. Antypedagogika pomija to, iż przyjaźń oznacza dla dzieci coś zupełnie innego aniżeli dla dorosłych 102
C. Dialogi z Michaelem Winklerem Uwagi krytyczne do antypedagogiki 105
21. Antypedagogika pozwala jednostce samodzielnie decydować, czego zamierza się uczyć, i odrzuca tezę, iż trzeba sobie przyswoić warunki ludzkiego życia, żeby móc żyć 105
22. Antypedagogika chce pozostawić dzieci samym sobie; młode pokolenie musi zaczynać od początku, samo i zdane tylko na własne siły 110
23. Antypedagogika kwestionuje czyn moralny i moralność w ogóle; triumfuje „władza silniejszego" 113
24. Antypedagogika przedstawia wszelki altruizm jako wyobcowanie; dla niej każdy człowiek jest sam dla siebie bliźnim 118
25. Antypedagogika wyklucza cele i perspektywy, nie zna kategorii czasu i bazuje na idei „tu i teraz" 120
26. Antypedagogika odrzuca sprzeczność i uwagi krytyczne jako bezcelowe i jako świadectwo niedostatecznej zdolności myślenia 122
27. Antypedagogika nie uważa się za uzasadnioną naukowo i neguje kryterium metodycznego myślenia i argumentowania 125
28. Antypedagogika nie uznaje wpływu norm społecznych na rozwój osobowości dziecka i poprzez to wzmacnia tylko ich oddziaływanie 129
29. Antypedagogika ustawia się przeciw cywilizacji, podwyższa wolę dziecka do rangi kryterium i czyni ludzi ślepymi wobec wszelkich momentów obiektywności, które wynikają z jednostkowego działania 133
30. Antypedagogika nie przyjmuje do wiadomości realnej dialektyki nakazów społecznych 137
Spojrzenie w przyszłość 139
Literatura 141
Aneks 149
Aktualne rozważania 151
Na temat rozumienia antypedagogicznej 151
Na temat praktyki antypedagogicznej 153
Słownik antypedagogiczny 157
Test antypedagogiczny 165