I mów, że moja chwała z przyjaciół się bierze. Listy 1972-1984

„Czarnoksiężnik z Archipelagu był dla mnie cudownym przeżyciem. Jest to tak przejrzyście czysta, przezroczysta opowieść, że poczułem coś na kształt zazdrości. Są na tym świecie dobrzy pisarze, są też zacni ludzie, ale osoba, która, taka jak Pani, jest jednym i drugim – to wyjątkowa rzadkość".

Stanisław Lem

„Proszę nie porzucać SF… Pozostało nas jeszcze troje, może czworo. Nie może Pan tak zwyczajnie odpalić silników i zostawić nas na pastwę losu. Twórz, proszę, kolejne opowieści i nie przejmuj się ciemniakami. Wiesz przecież, iż ich wszystkich przeżyjesz".

Ursula K. Le Guin

Le Guin i Lema dzieliły żelazna kurtyna i tysiące kilometrów, mimo to stali się sobie bliscy. Złączyły ich dyskusje o przyszłości science fiction i świata, lęk przed życiem pod okiem sporego Brata oraz awersja do bezmyślności i hipokryzji. Darzyli się wzajemnym podziwem, choć w korespondencyjnej przyjaźni zdarzały się ostre wielki i znaczące deklaracje. Czytając ich listy, jak to ujęła Le Guin, czujemy się, jakbyśmy wyszli z dusznego pokoju wprost w objęcia chłodnego, wietrznego dnia i powiedzieli sobie:,,Trochę człowiekiem targa, lecz wreszcie można oddychać!". Targa nawet dlatego,mnóstwo stawianych poprzez nich diagnoz nic nie straciło ze swej aktualności.

„Tę korespondencję można jednocześnie postrzegać jako dziennik osobisty i powieść współczesną, nie tracąc z oczu obecnych w niej poetyckich metafor i porównań. Listy pisarzy o okresie zimnej wojny, intrygach knutych w kręgach twórców, losach tłumaczy, a także potrzebie dialogu mimo dzielących ich odległości i różnic to powieść polityczna, przeplatana precyzowaniem własnego literackiego credo oraz relacjami z powszednich zmagań z materią życia. Blok listów Lema i Le Guin uzupełnia ich eseistyczne tomy i wizje światów alternatywnych, a także stanowi jedyną w swoim rodzaju powieść napisaną wspólnie poprzez dwoje najważniejszych pisarzy science fiction".

Agnieszka Gajewska