Klątwa włoskiego orzecha

Trzecia odsłona tryptyku kryminalno-obyczajowego z orzechem w tytule. Dzięki autonomicznym fabułom można je czytać w dowolnej kolejności. A co – gdyby mógł – powiedziałby o sobie główny bohater? Hej! To ja, Irek Waróg.

Naszemu rozstaniu towarzyszyły mrożące krew w żyłach okoliczności. Miałem jednak nadzieję, że odtąd będę spokojnie żył u boku mojej Irenki, lecz gdzie tam! Górawski nieustannie wystawia mnie na nieludzkie próby!

Kiedy tylko zdołam wykaraskać się z jednych tarapatów, pakuje mnie w następne, w głównej mierze jeszcze gorsze. Nie tylko o sprawy kryminalne chodzi, bo nie szczędzi mi konfliktów emocjonalnych, uczuciowych, zdrowotnych...

choćby erotycznych! Mam wrażenie, iż Autor po nocach wymyśla, jakby mi życie uprzykrzyć. Czasem w myślach mówię do niego: Stefan, odpuść, daj trochę beztrosko i bezstresowo pożyć, skorzystać, że mieszkam w takim fajnym miejscu, u boku perfekcyjnej kobiety, pozwól popławić się w odwzajemnionej miłości, pozachwycać naturą… Gdzie tam!

Dniami i nocami prześladują mnie różnorodne ciemne typy i ładują w nieprzystępne sytuacje. Nawet wymiar sprawiedliwości mi nie sprzyja! Brr… Ludzie mówią: co cię nie zabije, to cię wzmocni. Wiecie co, to ja już jestem chyba z diamentu.

Zresztą poczytajcie i oceńcie sami.