Nauki o polityce i zagadnienie interpretacji

Książka autorstwa Stanisława Filipowicza i Macieja Kassnera to rozpisany na dwa należycie dopełniające się głosy manifest na rzecz politologii interpretacyjnej. Pierwsza część książki, napisana przez Stanisława Filipowicza, dostarcza szerszego tła filozoficznego i historyczno-ideowego dla argumentów wymierzonych najczęściej w zwodniczą i obecnie już zdyskredytowaną skrajnie pozytywistyczną koncepcję naukowości, która zdaje się jeszcze mocno trzymać w obrębie politologii w stanie błogiej nieświadomości, jeśli już nie kopernikańskiego przewrotu w filozofii, to przynajmniej współczesnego zwrotu językowego.

W drugiej części Maciej Kassner prezentuje szereg argumentów na rzecz politologii jako jednej z nauk o kulturze, czy również w bardziej skromnym ujęciu, nauki potrafiącej w szerszym niżeli dotychczas zakresie skorzystać z narzędzi przystępnych poznaniu kultury, wyjątkowo zaś w badaniach nad sprzecznościami instytucjonalnymi i konfliktami interpretacyjnymi dotyczącymi polityki.

Z recenzji dr. Hab. Arkadiusza Górnisiewicza Filipowicz i Kassner jawnie opowiadają się po stronie paradygmatu interpretacjonistycznego nauk społeczno-politycznych (z reguły nauki o polityce), optymalnie „punktując" niedociągnięcia, złudzenia i naiwności miłośników podejścia pozytywistycznego (…) Swoją argumentacją na rzecz interpretacyjnego modelu myślenia o polityce zawartą w omawianej pracy jej autorzy wykładają w sposób uporządkowany, transparentny i nade wszystko przekonujący.

Sprzyja temu już sama struktura książki, która składa się z dwóch głównych, obszernych rozdziałów. Pierwszy, autorstwa Stanisława Filipowicza, nosi tytuł Interpretacja i podstawy poznania (w dziedzinie myślenia o polityce), z kolei drugi, którego autorem jest Maciej Kassner, został zatytułowany Polityka jako dziedzina kultury.

Zaproponowany porządek wypowiedzi jest logiczny. Rozdział pierwszy stanowi nieprzeciętne metateoretyczne i metodologiczne przygotowanie do bardziej szczegółowych – w dodatku przedstawionych z rozmachem oraz trosceą o teoretyczno- intelektualne konteksty wypowiedzi i wzbogaconych licznymi niebanalnymi i pożytecznymi dygresjami – wątków tematycznych, które zostały omówione w rozdziale drugim.

Z recenzji dr. Hab. Waldemara Buliry