Nokturn. Tajemnica kobiety w czerni

Trzydziestodwuletni Robert pracuje w studiu fotograficznym w Krakowie. Pewnego popołudnia odwiedza go ładna, wyjątkowo smutna młoda kobieta, która prosi o wywołanie kilku starych fotografii. Rutynowa prośba, rutynowe zajęcie, a jednak odmienia ono życie mężczyzny. Na jednej z fotografii dostrzega on bowiem tajemniczą postać, która od wielu lat prześladuje go w snach. Nie zna jej, nigdy jej nie spotkał, a jednak ma pewność, że przeznaczenie splotło jego los z losem zagadkowej, odzianej w żałobny strój kobiety.

Gdy właścicielka zdjęć nie pojawia się w studiu, Robert postanawia sam złożyć jej wizytę. W ten sposób trafia do Połańca, malowniczo ulokowanej wśród wzgórz i wrzosowisk wioski, nad którą góruje nadszarpnięty zębem czasu, ale wciąż piękny, pałac rodziny Wilczyńskich. Od mieszkańców dowiaduje się, że miejsce, w którym mieszka błyskotliwa nieznajoma, zadowala się złą sławą. Nawiedzany przez ciemne moce, omijany poprzez sąsiadów, stał się więzieniem młodej Ewy Wilczyńskiej, jej chorego brata, starej ciotki i dalekiego krewnego, którzy od wielu lat toczą walkę z losem o godne życie.

Robert, zafascynowany piękną Ewą i zaintrygowany obecnością swej enigmatycznej prześladowczyni na fotografii, postanawia za wszelką cenę zbliżyć się do mieszkańców pałacu. Żeby to osiągnąć, decyduje się odegrać rolę łowcy duchów, nie wiedząc jeszcze, że oto przyjdzie mu się zmierzyć z siłą, która przekracza granice jego racjonalnego umysłu.