Humanistyczno-antropologicznaewolucja pedagogiki kultury

Praca ta jest naturalną kontynuacją poprzedzających ją publikacji dotyczących pedagogiki kultury.Temat rozważań zwieńczony prezentowaną publikacją jest skutkiem przeświadczenia o wysokiej randze edukacji eksponującej antropologiczno-humanistyczne ujmowanie kultury – podkreślanej we wszelkich międzynarodowych raportach i aktach prawnych.

Książkę podzielono na trzy główne bloki tematyczne. Pierwszy, zatytułowany Pedagogika kultury – pytania o jej współczesną tożsamość, zaczyna wypowiedź Tadeusza Lewowickiego, który wskazuje na podstawowe zadania pedagogiki kultury.

Do najistotniejszych zalicza podtrzymywanie ideałów i wartości humanizmu i chlubnych tradycji w budowaniu więzi między ludźmi. Jako drugi obszar działalności i zadanie wymienia poszukiwanie związków między pedagogiką a kulturą traktowaną jako świat człowieka i świat wartości.

Postuluje postawienie pytań o kanon wiedzy i kanon wartości, co jest zadaniem niebagatelnym ze względu na możliwości proponowania rozwiązań dzięki praktyce edukacyjnej. Drugi blok tematyczny zatytułowany Charakter współczesnej kultury i relacje człowiek – kultura otwiera tekst Dzierżymira Jankowskiego odnoszący się do świata kultury jednostki.

Autor przypomina i uzasadnia, że człowiek wyrasta i rozwija się w określonej kulturze, z której może korzystać, lecz która również jest dla niego wyzwaniem, zaproszeniem do uczestnictwa i dialogu z samym sobą.

Jego zdaniem, pełne osobiste autentyczne i podmiotowe zaistnienie w kulturze. W trzecim bloku tematycznym: Kształcenie – edukacja. Od teorii do praktyki zamieszczono teksty przedstawiające rożne formy szeroko pojętego kształcenia, wynikające zarówno z założeń teoretycznych pedagogiki kultury, jak i potrzeb edukacyjnych.

Krystyna Chałas zwraca uwagę na ciekawe metody i formy rozbudzania zainteresowań rożnymi dziedzinami kultury i na stymulowanie aktywności młodzieży. Wymienia, m.in. Jako szczególnie pokaźne, metody „świadectwa wartościom", projekty oraz klasy autorskie.

Postuluje podjęcie badań nad dydaktyką edukacji kulturowej w aspekcie nienaruszalnego wychowania człowieka.