Średniowieczne wojowniczki. Od mitu do rzeczywistości

Niezwykła podróż średniowieczne pola bitew widziane oczami pań

W przeciętniewieczu pola bitew, jednakowo jak literatura je opiewająca, były zdominowane poprzez rycerzy – zgodnie z poglądem, iż wojna jest działalnością zarezerwowaną tylko dla mężczyzn. Waleczne kobiety poprzez długi czas były niemal zupełnie ignorowane poprzez historyków.

Autor niniejszej publikacji postanowił wydobyć na światło dzienne zapomniane historie wojowniczek tkwiących w cieniu. Przeciętniewieczne źródła, wbrew pozorom, przedstawiają ich sporo. Na tyle dużo, aby baczniej przyjrzeć się archetypowi damskiej waleczności budowanemu nie tylko poprzez heroiczne czyny legendarnych Amazonek, pań-rycerzy z romansów, ale także postaci historycznych, które nawiązywały swymi działaniami do mitycznych bohaterek.
Czas spojrzeć na wojnę z zupełnie nowej, żeńskiej perspektywy.

Badanie działalności płci błyskotliwej w przeciętniewieczu opierało się szczególnie na dychotomii męskości i kobiecości, przy czym trzeba zauważyć, że to do mężczyzn należał przywilej tworzenia społecznych norm dla zachowań kobiet. Ponieważ wojna była zajęciem postrzeganym jako wyłącznie męskie, nie była nigdy wiązana z kobietami, czyli na skutek czego nie uważano jej za główny kierunek studiów na temat damskich ról ze względu na to, że nie dawała wglądu w życie średniowiecznych niewiast, a co za tym idzie, zagadnienie to pozostawało w cieniu. W epoce, której dotyczy analiza, kobiety powszechnie postrzegano jako grupę niezdolną do prowadzenia walki i starano się ją od niej bronić na rozmaite sposoby albo niekiedy choćby zapobiegać w niej jakikolwiek udział. Występowanie fenomenu średniowiecznych wojowniczek zdaje się jednak stać w opozycji do tego poglądu.