Polski senior w obszarze komunikacji społecznej

To, w jaki sposób senior przeżywa starość, zależy w znacznej mierze od postawy wobec starości jego samego i otaczającego go środowiska. Jedni starość widzą jako zakończenie życia, a inni jako świeże możliwości wykonywana się w nowych obszarach.

Według psychologów najlepszą postawą wobec starości jest postawa konstruktywna. Człowiek ją ukazujący jest wewnętrznie zintegrowany, wolny od stanów lękowych. Akceptuje starość i zakończenie pracy zawodowej.

Pozytywnie ocenia swoją przeszłość, utrzymuje korzystne stosunki z otoczeniem. Wobec otoczenia jest pogodny i wyrozumiały. Optymizmem napawa fakt, że w Polsce instytucja UTW zdążyła się już zadomowić, a wszelkie statystyki pokazują, z jaką częstotliwością powstają nowe placówki.

Dynamika przyrostu Uniwersytetów Trzeciego Wieku jest imponująca. W tym kontekście, można powiedzieć, iż istnieją wszelkie przesłanki ku temu, aby twierdzić, że polski senior w murach swojego uniwersytetu, otrzymując stosowne wsparcie, w sposób permanentny będzie kształtował profil swoich kompetencji, które pozwolą mu na pełne, świadome i satysfakcjonujące uczestnictwo w życiu społecznym.