Studia o literaturze Bośni i Hercegowiny. Globalne w lokalnym

Tom studiów wpisuje się w trwający od ponad połowy wieku skomplikowany i odbywający się nie bez wewnętrznych napięć, polemik a choćby skandali proces kodyfikacji kanonu literatury bośniacko-hercegowińskiej będącej ramą trzech jej znaczących elementów (literatury boszniackiej, bośniackoserbskiej i bośniackochorwackiej) oraz ich obrzeży (literatury bośniackożydowskiej czy literatury bośniackich Romów).

Sanjin Kodrić definiuje bośniacko-hercegowińską wspólnotę międzyliteracką jako zbiór z zasady narodowych literatur i tradycji literackich mniejszości narodowych w Bośni i Hercegowinie, pomiędzy którymi zachodziły w przeszłości najróżniejsze formy współistnienia, wzajemnie uwarunkowanego rozwoju i współzależności, a nawet ponadnarodowego stapiania się w jednolite zjawisko literackie.

Bośniacko-hercegowińską wspólnotę międzyliteracką, podobnie jak tę południowosłowiańską, cechuje językowa dostatek w przeszłości i stanowczo lingwistyczna jednolitość w czasach nowszych, bezpośrednia bliskość przestrzenna i wspólna przestrzeń literacko-komunikacyjna, a także wieloraka przynależność do obszarów ponadnarodowych, wielość kręgów wyznaniowo-cywilizacyjnych, a także obfitość form hybrydycznych i synkretycznych.

Sanjin Kodrić w tym zbiorze daje się poznać jako wszechstronny badacz historii nowożytnej literatury boszniackiej dokonujący podstawowych reinterpretacji i rewizji kanonu bośniacko-hercegowińskiego na rzecz aktualizacji kanonu boszniackiego.