Obraz jako obiekt teoretyczny

Obraz jako obiekt teoretyczny to drugi w procesu po tomie Obrazy mocne – obrazy słabe (2018) zbiór artykułów powstałych jako pokłosie rogalińskiego seminarium historyków sztuki. Niniejsza publikacja zogniskowana jest na relacji między dziełami sztuki a najróżniejszymi strategiami teoretycznymi wykorzystującymi ich potencjał ikoniczny.

Poszczególne studia zawierają analizy różnego rodzaju sprzężeń między myślą dyskursywną a wizualnością w dziejach sztuki i humanistyki. Wnioski wywiedzione z badania określonych przypadków pozwalają na zadanie pytań w szerszej optyce teoretycznej.

W toku rozważań przywołane są koncepcje z obszaru filozofii (m.in. Platon, Walter Benjamin, Jacques Derrida), teorii sztuk wizualnych (m.in. Leon Battista Alberti, Wilhelm Worringer, Hans Sedlmayr, Timothy J.

Clark, Hans Belting, Mieke Bal), a także dzieła sztuki od nowożytności po współczesność (Lorenzo Lotto, Edouard Manet, Marcel Duchamp, Paul Klee, Walter Gropius, Władysław Strzemiński, Robert Rumas).