Od idylli do ironii Literatura węgierska wobec Zagłady w latach 1944-1948

Książka jest pierwszą w języku polskim monografią poświęconą literaturze węgiersko-żydowskiej lat 1944-1948 wobec Zagłady. Część teoretyczna publikacji pokazuje sytuację tej literatury w czasie jej rozkwitu, modele biografii żydowskich na Węgrzech, ewolucję tekstów skupionych wokół kwestii żydowskiej, metafory bycia Żydem nad Dunajem w eseistyce i prozie międzywojennej.

Część interpretacyjna przedstawia wybrane dzieła literackie takich autorów, jak Terez Rudnóy, Miklós Radnóti, Erno Szep, Istvan Órkeny, Istvan Vas, a także literaturę gettową. Teksty poddane drobiazgowej analizie reprezentują kolejne doświadczenia pisarzy pochodzenia żydowskiego: prace przymusowe w Serbii i na froncie wschodnim, obóz koncentracyjny, getto spore, getto międzynarodowe, obozy internowania.

W części interpretacyjnej wykorzystano współczesną metodologię badawczą (m.in. Lekturę genderową i ekokrytyczną). Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że autorka tej książki jest Polką, autorką innej ważnej i szeroko komentowanej pracy Świadomość zwrócona przeciwko sobie samej.

Imre Kertesz wobec Zagłady, polonistką, hungarystką, tłumaczką z języka węgierskiego (m.in. Prozy Kertésza), eseistką i poetką. Wszystkie jej kompetencje zaplatają się w najnowszym dziele w gruby węzeł i stają się podstawą książki jednocześnie interesującej dla nieprofesjonalnego czytelnika, jak i wartościowej poznawczo a naukowo wybitnej.