Syndrom postcovidowy w języku Polsko-bułgarskie studium przypadku. Raport z badań eksperymentalnych

O wpływie pandemii COVID-19 na język pisano już sporo. Niniejsze studium ma jednak odmienny charakter aniżeli opracowania, które ukazały się dotychczas na polskim czy bułgarskim rynku wydawniczym – z reguły ma charakter porównawczy polsko-bułgarski. Opisane w badaniu obserwacje były czynione ad hoc, zatem przedmiot eksploracji stanowi język „w jego dzianiu się". Rzadko spotykane okazuje się użycie w badaniu danych pozyskanych w drodze eksperymentu asocjacyjnego i eksperymentu ankietowego równocześnie. Autorki celowo sięgają po wcale nieoczywisty rodzaj otwartej kognitywnej definicji znaczenia. Książka jest złożoną reakcją syntezy i analizy tworzywa językowego, która zachodzi w kontekście silnego oddziaływania skrajnej rzeczywistości fizycznej na człowieka. Badaczki w przyjętym poprzez siebie sposobie reagowania starają się uwzględnić złożony substrat pojęciowy, tj. Zaktywizować wiedzę ogólną (wymiary fizyczny, społeczny i metajęzykowy), aby następnie zrekonstruować sposób postrzegania pewnych elementów rzeczywistości, który jest silnie zdeterminowany zdolnościami wyobrażeniowymi człowieka, a także jego konstrukcją mentalną. W procesie konceptualizacji znaczenia każdego z badanych konceptów dostrzegają wyraźnie podstawowe procesy wchodzenia w interakcję ze światem, z otaczającą człowieka (w tym wypadku wrogą) rzeczywistością. Badane koncepty koronapanika, koronaparty i koronaturystyka to w sporej mierze odpowiedzi i sposoby reagowania na nad wyraz konkretne pandemiczne okoliczności.