Tajemnica Wilhelma Storitza

Kwiecień 1757 roku: inżynier Henri Vidal opuszcza Paryż i udaje się do Ragzu na Węgrzech. Z niecierpliwością oczekuje na ślub swego młodszego brata Marca z Myrą Roderich, córką madziarskiego lekarza.

podczas podróży w dół Dunaju Henri słyszy zagadkowy głos grożący młodym narzeczonym i jest przekonany, iż padł ofiarą halucynacji słuchowych. W Ragzu zostaje szczególnie przyjaźnie powitany poprzez rodzinę Roderichów, a nad wyraz zaprzyjaźnia się z kapitanem Haralanem, bratem Myry. Doktor Roderich zawiadamia mu, że niejaki Wilhelm Storitz, syn słynnego niemieckiego alchemika, również poprosił o rękę dziewczyny; odrzucony zalotnik nie ukrywał swego niezadowolenia.

Na przyjęciu wydanym poprzez rodzinę Roderichów doszło do nadprzyrodzonego zdarzenia: podczas śpiewania Pieśni Nienawiści niewidzialna istota podarła kontrakt małżeński i ukradła koronę panny młodej. Przeszukanie domu Storitza ujawnia koronę, a winowajca jest oczywisty. Wkrótce potem sama ceremonia ślubna zostaje przerwana przez tę złą obecność.

Myra, przerażona, wydaje się tracić zmysły i zapada w swego rodzaju letarg; potem Marc zostaje zraniony sztyletem, który pojawia się znikąd. Mieszkańcy Ragzu, podekscytowani tymi wydarzeniami, wdzierają się do rezydencji Storitza i podpalają ją.

nieprzewidzianie, mimo czujności narzeczonego, Myra znika, a jej odnalezienie okazuje się niemożliwe. Kilka dni później policjantowi Steparkowi udaje się w końcu wytropić przestępcę z pomocą kordonu żołnierzy. Dochodzi do pojedynku na szpady między Storitzem, wciąż niewidzialnym, a Haralanem Roderichem: zraniony przez tego ostatniego alchemik umiera i, co atrakcyjne, powraca do swojej naturalnej postaci.

Kolejny zwrot akcji: Myra, w pełni wyleczona, ujawnia swoją obecność; niestety, stała się niewidzialna poprzez eliksir, który Storitz jej wcześniej podał. Wkrótce potem wychodzi za Marca i z rezygnacją przyjmuje rolę niewidzialnej towarzyszki. Szczęśliwe zakończenie tej niezwykłej sytuacji: kilka miesięcy później, kiedy rodzi dziecko, młoda kobieta wraca do normalności dzięki krwotokowi, który usunął z jej ciała zgubny lek Storitza.

dopełniające informacje: Pośmiertna powieść przerobiona przez Michela Verne’a, który na prośbę wydawcy musiał zmienić czas akcji, która początkowo rozgrywała się pod koniec XIX wieku, co wymusiło liczne zmiany w słownictwie. Zmodyfikowano w dodatku zakończenie: w pierwszej wersji Myra nigdy nie odzyskała widocznego wyglądu. Tę pierwszą wersję wydało również Wydawnictwo JAMAKASZ w roku 2017.