Dojrzałość Jak odnaleźć się w kulturze zdziecinnienia

„Jeśli tylko czegoś wyjątkowo chcesz, to z całą pewnością to osiągniesz" „Ustaw siebie w centrum świata i nie oglądaj się na innych" „Obudź w sobie wewnętrzne dziecko i idź po swoje" Znasz te hasła? Te i niemało innych, chwytliwych (i niezwykle kosztownych) recept oferuje nam lukratywny przemysł rozwoju osobistego.

Zastanów się jednak, w jakim okresie naszego życia tego typu myślenie magiczne jest najczęstsze, niemalże codzienne? W dzieciństwie! (…) Utrzymywanie ludzi w stanie zdziecinnienia, za które jeszcze słono płacą, prowadzi do erozji tkanki społecznej.

Jesteśmy wyjątkowo głęboko zanurzeni w strukturze społecznej, uzależnieni od jej mechanizmów. Jesteśmy jej trybikiem. Im szybciej przekłujemy pompowane poprzez psychopozytywnych trenerów ego, przerośnięte jak balon na imprezie sylwestrowej, tym lepiej dla nas.

Mnie świadomość tego, iż jestem drobnym elementem, na który wpływ ma niemało czynników, daje znaczny spokój. Wiem, co ode mnie zależy, lecz mam także świadomość, iż na sporo spraw nie mam żadnego wpływu. Dziennikarka Eliza Michalik i socjolog Tomasz Sobierajski w arcyciekawych rozmowach rozprawiają się z mitami i kłamstwami codzienności: O toksycznej pozytywności, pseudorozwoju i ucieczce od dojrzałości O dziewczynkowaniu, półfabrykatach szczęścia i ułudzie nietrudnego życia O populizmie, niedojrzałości w języku i pułapkach bajdurzenia