Cmentarze Na Salwatorze

Pierwotny cmentarz parafialny Zwierzyńca, jeden z lepiej zachowanych krakowskich cmentarzy przykościelnych, ulokowany był wokół kościoła Najświętszego Salwatora we wschodniej części Wzgórza Świętej Bronisławy.

Jego losy związane są nierozerwalnie z dziejami tej jednej z najstarszych krakowskich świątyń, która od ostatniego ćwierćwiecza XII w. Pełniła rolę kościoła pomocniczego w stosunku do parafialnego kościoła pod wezwaniem św.

Augustyna i Jana Chrzciciela, związanego z klasztorem Panien Norbertanek. Poprzez siedem wieków stary cmentarz był miejscem wiecznego spoczynku mieszkańców Zwierzyńca i Półwsia Zwierzynieckiego. Pierwszy zapis potwierdzający jego istnienie pochodzi z protokołu wizytacji zwierzynieckiej parafii, przeprowadzonej na polecenie kardynała Jerzego Radziwiłła w 1591 roku.

Według tego dokumentu cmentarz został poświęcony w 1622 roku, wtedy również ogrodzono go murem z inicjatywy ksieni Doroty Kąckiej. Obecny mur wybudowano w latach 1841–1844, w trakcie poszerzania terenu cmentarnego w kierunku zachodnim i południowym.

Na przykościelnym cmentarzu zaprzestano pochówków w 1886 roku, po zapieczętowaniu grobowca sióstr norbertanek decyzją Komisji Rządowej. Poza tym z całą pewnością był zbyt drobny na zapotrzebowania ówczesnej parafii.