Podtrzymując wszechświat

Wszystkim się wydaje,należycie znają Libby, dziewczynę kiedyś zwaną „najgrubszą nastolatką w Ameryce". Nikt jednak nie zadaje sobie trudu, aby poznać ją tak naprawdę. Po śmierci mamy Libby zajadała się w czterech ścianach swojego domu w towarzystwie załamanego ojca i własnego smutku. Teraz dziewczyna wraca do szkoły, jest gotowa na nowych przyjaciół, miłość, na wszystko, co życie ma jej do zaoferowania.

Wszystkim się wydaje,prawidłowo znają Jacka. Owszem, to modny i ceniony uczeń, ale i osoba, która nauczyła się nie rzucać w oczy. Jack potrafi zaprojektować i zbudować niemal wszystko, lecz nie jest w stanie zrozumieć, jak działają trybiki jego własnego mózgu. Nikt nie zna wielkiego sekretu Jacka: chłopak nie rozpoznaje twarzy, choćby rodzeni bracia wyglądają dla niego jak obcy ludzie.

Jack i Libby, połączeni okrutną licealną zabawą, spotykają się na szkolnej terapii. Oboje są wściekli, ale wściekłość powoli zmienia się w zainteresowanie. Odkrywają, iż im więcej czasu spędzają ze sobą, tym mniej czują się samotni i niepotrzebni.