Parergon jako metafora współczesnego świata

Monografia dotyczy metafory, przestrzeni dzieła, nexusu aktu twórczego, parergonu i ergonu, ale właściwie ludzkiej zapotrzebowania całościowego oglądu świata i umiejscowienia siebie w świecie. Jest książką estetyczną, metafizyczną i etyczną.

Jest książką o myśleniu i koncepcjach, lecz też o doświadczeniu i przeżywaniu świata. Odtworzone są postępowe i ponowoczesne formuły rozpadu człowieka, po to jednak, abyśmy mieli szeroką kulturową perspektywę, a dzięki niej mogli rzetelnie i sprawnie poradzić sobie „w niełatwym zadaniu zrozumienia samych siebie".

Pomimo iż wielu autorów zatrzymuje się na rozmiarze struktury rzeczywistości w formule Jacques’a Derridy (ergon–parergon), wyraźnie widoczna jest inklinacja do przekraczania ontologicznego ujęcia świata i poszukiwania wymiaru doświadczenia egzystencjalnego jako klucza do interdyscyplinarnego dialogu pomiędzy filozofią i estetyką a innymi naukami, jak neurobiologia, nauki o kulturze i teorie nienaturalnej inteligencji.

Ergon i parergon jest ugruntowany w takim doświadczeniu egzystencjalnym, które zmienia optykę, kształtuje wrażliwość, upraszcza decyzyjność i działanie. Monografia ukazuje owo doświadczenie w przeróżnych aspektach, proponuje opcje i podsuwa odpowiedzi.

Z recenzji dr hab. Anny Kawalec, prof. KUL