Arboretum w Rogowie - najcenniejsze kolekcje

Arboretum Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Rogowie to ogród botaniczny należący do Leśnego Zakładu Doświadczalnego w Rogowie. Został założony w 1923 roku na terenie Lasów Doświadczalnych SGGW, a jego kierownikiem był wtedy Edward Chodzicki.

W swych początkach Arboretum było eksperymentalną bazą terenową dla Wydziału Leśnego uczelni, a także miejscem zajęć terenowych dla studentów. Przed II wojną światową założono 100 leśnych powierzchni doświadczalnych z obcymi gatunkami drzew leśnych.

Kolekcje dendrologiczne stanowiły wtedy jedynie niedużą część przedsięwzięcia. Po wojnie, w latach 1947-1951 kierownikiem ogrodu był Tadeusz Szymanowski. W niedługim czasie wznowił prace pielęgnacyjne i zaczął sprowadzać nowe rośliny.

W latach 1951-1966 kierownikiem był Henryk Eder, który kontynuował dzieło poprzednika, zbudował alpinarium i park dendrologiczny przy ośrodku Lasów Doświadczalnych, rozbudował dokumentację, zbudował szklarnię i pierwszy budynek gospodarczo-administracyjny.

W latach 1966-2002 ogrodem kierował Jerzy Tumiłowicz. Zbudował nowe szklarnie, pracownię naukową, rozwijał nowe kolekcje roślin i badania nad nimi i zwiększył obszar Arboretum. Od 2002 roku kierownikiem jest Piotr Banaszczak.

Zbudowano nowy dział – Ogród Ginących Roślin Świata, rozszerzane są kolekcje botaniczne, zdigitalizowano system dokumentacji serii, uzupełniana jest infrastruktura turystyczna. Powierzchnia Arboretum liczy 54 ha, z czego 41 ha jest udostępniona do zwiedzania.

Ogród został założony na terenie lasu mieszanego i znajduje się na siedlisku lasu mieszanego w zespole Tilio-Carpinetum typicum. Pozostałościami dawnego lasu są posadzone 150 lat temu sosny, a także naturalnie występujące stare dęby, graby, świerki, nieliczne lipy.

Najważniejszą częścią kolekcji botanicznych są zbiory roślin drzewiastych liczące 3000 taksonów. Ogród posiada 3 Kolekcje Narodowe: typu Acer, Stewartia i Eleutherococcus. Są tu także jedne z pokaźniejszych w Polsce zbiorów magnolii, kalin, jarzębów, grabów, trzmielin, ostrokrzewów, dereni, bardzo bogate kolekcje różaneczników i azalii, a także największa w Polsce seria taksonów chińskich.

Najważniejsza kolekcja klonów liczy około 270 taksonów niepodatnych na warunki klimatyczne Polski środkowej. Najliczniejszym jest Acer palmatum, który jednocześnie jest najszczególniej dekoracyjny i w drugiej połowie października wraz z innymi gatunkami przebarwia się na świetne jesienne barwy przyciągając tłumy gości do ogrodu.

kolekcja Narodowa rodzaju Stewartia liczy jedynie 8 taksonów, lecz mimo to jest największą w Polsce. Posiadają one wysokie wymogi uprawowe i większość z nich jest rzadko spotykana w kolekcjach. Posiadają one dekoracyjne, obszerne, białe kwiaty zakwitające latem, dekoracyjną korę i jesienne przebarwienia.

kolekcja Narodowa typu Eleutherococcus liczy 15 taksonów. Krzewy te jako rośliny dekoracyjne nie są w ogóle wykorzystywane,mają obszerne znaczenie w farmakognozji. Gatunkom z tego rodzaju towarzyszy znaczna kolekcja drzew i krzewów z tej samej rodziny Araliaceae.

Z Arboretum w Rogowie pochodzi 20 odmian uprawnych drzew i krzewów, z których kilka jest stosunkowo znana w branży szkółkarskiej i są przystępne w handlu, jak np. Magnolia kobus ‘Rogów’, Metasequoia glyptostroboides ‘Rogów’, czy Abies ×arnoldiana ‘Jan Paweł II’.

Ważnym działem ogrodu są leśne powierzchnie doświadczalne. Są to zróżnicowanej wielkości kwatery obsadzone egzotycznymi drzewami w postaci leśnych monokultur i prowadzone według podobnych reguł jak ma to miejsce w lasach gospodarczych.

bardzo nie są mniejsze niż 4 ary. Ich zakładanie i prowadzenie w pierwszych dziesięcioleciach istnienia Arboretum było główną gałęzią działalności placówki. Rogowskie Arboretum było i do dziś pozostaje w skali kraju największym i najistotniej progresywnym ośrodkiem takich badań.

W sumie założono 157 takich kwater, z czego do dziś funkcjonuje 125. Przetestowano na nich łącznie 94 taksony drzew z Ameryki Północnej, Azji i Europy. Dominują na nich gatunki iglaste: daglezje, jodła olbrzymia i inne jodły, żywotniki olbrzymie, modrzewie, sosny, a z liściastych najczęstsze są dęby czerwone, buki i klony.

Jednymi z najlepiej rosnących gatunków iglastych są Pseudotsuga menziesii, Thuja plicata, Larix kaempferi, Larix ×marschlinsii, Pinus peuce, Abies nordmanniana × Abies cephalonica. Niektóre drzewa jak Abies grandis, Pinus strobus czy Picea sitchensis pomimo pierwotnie nad wyraz prędkiego tempa wzrostu i wysokiej zasobności drzewostanów okazały się drzewami podatnymi na choroby i nieprzystosowanymi do naszych warunków klimatycznych, a w wyniku czego krótkowiecznymi.

spośród drzew liściastych najlepszym tempem wzrostu i adaptacją do warunków siedliskowych Polski środkowej znamionuje się Quercus rubra, jednakże z uwagi na pokaźne rozsiewanie może stać się drzewem inwazyjnym.

Wśród drzew na powierzchniach doświadczalnych można zaobserwować osobliwy fenomen zarastających pniaków po ściętych drzewach iglastych, będący dowodem zrastania się systemów korzeniowych sąsiadujących ze sobą okazów.

w głównej mierze spotyka się je wśród Pseudotsuga menziesii, niektórych jodeł, modrzewi, Pinus peuce, Tsuga heterophylla i Thuja plicata. Kolejnym działem ogrodu jest alpinarium. Założone w latach 50. XX wieku.

Posadzono na nim drzewa, krzewy i byliny pochodzące z terenów górskich Europy, Ameryki Północnej i Azji. Towarzyszy im dużo roślin bronionych i zagrożonych wyginięciem oraz bogate kolekcje innych roślin zielnych, których łączna ilość w Arboretum osiągnęła 1600 taksonów.

Przy strumykach i oczkach wodnych rośnie niemało roślin nadwodnych i bagiennych. Na nienaturalnym torfowisku wysokim rosną różnorodne gatunki torfowiskowych roślin krajowych i egzotycznych. Ogród Ginących Roślin Świata to dział Arboretum, w którym skategoryzowane są zagrożone wyginięciem rośliny pochodzące z rozmaitych części świata.

Powstał w latach 2016-2017 i znajduje się po zachodniej stronie alpinarium. Obejmuje grupy roślin – przede wszystkim zagrożonych wyginięciem w zróżnicowanych częściach świata, w tym rabaty bylinowe, pawilon ogrodowy połączony z pergolą, trejaż, dwa oczka wodne ze strumykiem, miejsca wypoczynkowe, a także mini amfiteatr na potrzeby zajęć edukacyjnych i imprez.

Za alpinarium znajduje się seria 150 odmian mieszańców liliowców, a także dużą liczbę nienazwanych mieszańców liliowców podarowanych poprzez prof. Jerzego Bodalskiego w latach 2015-2018. Otoczona jest łąką kwietną i towarzyszy jej kolekcja pnączy.