Tożsamość i przyszłość polskiego prawa służby cywilnej

Publikacja jest głosem w dyskusji o właściwym modelu prawa służby cywilnej w Polsce. Prezentowane rozważania w pierwszej kolejności osadzone są w teorii prawa, w szczególności obejmują problematykę dychotomicznego podziału systemu prawa, a więc relacji prawa publicznego i prywatnego w kontekście szeroko rozumianego prawa służby publicznej ze szczególnym uwzględnieniem praw służby cywilnej oraz kwestię relacji między gałęziami prawa – w szczególności prawa administracyjnego i prawa pracy.

Prawo administracyjne, jego pogranicze, nienaruszalność, ale także zasady, cechy i aksjologia tej gałęzi prawa stanowią nie tylko podstawowy kontekst rozważańnajczęściej zbiór argumentów dla formułowanych poglądów.

Ocena dzisiejszego stanu prawnego tytułowego zagadnienia została zaprezentowana w perspektywie orzecznictwa, z zasady sądów administracyjnych z nieuniknionym odniesieniem do dorobku w tym zakresie Trybunału Konstytucyjnego.

Jej ważnym uzupełnieniem w książce są rozważania o jurysdykcji sądownictwa powszechnego w wybranych zagadnieniach kluczowych dla statusu prawnego korpusu służby cywilnej. Natomiast w ramach trzeciego głównego zagadnienia podjętego w książce, tj.

w kwestii wyznaczonia kierunku dalszych transformacji tego prawa, zastosowano po pierwsze – analizę podejścia ustawodawcy do tej problematyki w latach ubiegłych (ujęcie historyczne); po drugie –porównanie obecnego kształtu pragmatyk służbowych i urzędniczych (ujęcie systemowe), odnajdując w ten sposób prawdopodobne kierunki potencjalnych dalszych przekształceń prawa służby cywilnej.

Autorami prezentowanych tekstów są teoretycy prawa administracyjnego i urzędniczego, praktycy orzekający w sprawach z zakresu stosunków służbowych, urzędnicy służby cywilnej, a na ogół znawcy problematyki polskiego prawa służby cywilnej.